ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﺶ ادراك ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ در ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي ﺑﺮرﺳﯽ ﺳﻄﺢ ﮐﯿﻔﯽ ادراك ﺑﺼﺮي ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز

ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﻓﺮاﯾﻨﺪي ﮔﺮﯾﺰ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎي ﮔﺴﺘﺮده آن اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻗﺘﺼﺎدي،اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺟﻮاﻣﻊ از ﺟﻤﻠﻪ اﯾﺮان را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯿﺪﻫﺪ روﻧﺪ ﺑﯽ وﻗﻔﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﻫﻤﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺧﺮد و ﮐﻼن ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺸﺮي را در ﺳﻄﻮح ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن در ﻣﻌﺮض ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻗﺮار داده. در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﯾﮏ زﺑﺎن ﺑﯿﺎﻧﯽ و ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﻈﺎﻫﺮ ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻣﺘﺎﺛﺮ از ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن، دﺳﺘﺨﻮش ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮔﺮدﯾﺪه ﮐﻪ در وﺿﻌﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺷﺎﻫﺪ ﻧﻮﻋﯽ ﻫﯿﺠﺎن زدﮔﯽ، ﻋﺪم ﻗﻄﻌﯿﺖ و ﮐﺜﺮت ﮔﺮاﯾﯽ در روﻧﺪ ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻌﻤﺎري ﻫﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺳﺎزي و ﺳﺮﻫﻢ ﺳﺎزي ﺗﻨﺰل ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﺗﮏ ﺗﮏ اﻓﺮاد، ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎري، ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ﻣﺘﻌﺪد ﺑﺮاي ﺳﻨﺠﺶ، ﺳﻠﯿﻘﻪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺑﻨﯿﻪ وﺟﻮد دارد. ﻋﺮﺻﻪ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻌﺎﺻﺮ اﯾﺮان از ﺟﻤﻠﻪ ﺷﻬﺮ ﺷﯿﺮاز، ﻣﻤﻠﻮ از ﻃﺮﺣﻬﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ اي ﺷﮕﻔﺖ آوري اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺗﻔﮑﺮ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺑﺮ آن ﺣﺎﮐﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ روز ﺑﻪ رﻧﮕﯽ ﻧﻮ در ﻣﯽ آﯾﺪ و در ﻋﯿﻦ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻦ، ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺖ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم دﯾﮕﺮي ﺗﻮﻟﺪي ﻧﻮ ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. در ﻧﻮع ﺟﺪﯾﺪ ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز، ﻣﻌﻤﺎري در ﻣﻔﻬﻮم ﮐﺎﻻ و ﻧﻪ ﻣﮑﺎن زﻧﺪﮔﯽ و ﺷﻬﺮ در ﺣﮑﻢ اﻧﺒﺎر ﮐﺎﻻ و ﻧﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺪﻧﯿﺖ ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺷﻮد. اﮔﺮ ﭼﻪ در ﻣﻘﺎﻃﻌﯽ از ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻌﺎﺻﺮ اﯾﺮان ﺷﺎﻫﺪ ﺟﺮﻗﻪ ﻫﺎﯾﯽ از اﻣﯿﺪواري در ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﺑﻮده اﯾﻢ ﻟﯿﮑﻦ ﺷﺨﺼﯿﺖ و ﺧﻠﻖ ﻣﺮدﻣﺎن اﯾﺮاﻧﯽ، ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮي آﯾﻨﺪه، ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﺮاي ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن ﯾﮏ ﻧﮕﺎه دراز ﻣﺪت و ﭘﺎﯾﺪار از ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ ﻇﺮف ﮐﺎﻟﺒﺪي زﻧﺪﮔﯽ را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ، و ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﺑﺎ اﻋﺘﺒﺎر ﮐﻢ ﺑﻪ ﮐﯿﻔﯿﺖ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻌﺎﺻﺮ داده اﺳﺖ ﻗﻄﻌﺎً در ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت ﻣﻌﻤﺎري ﻣﻌﺎﺻﺮ اﯾﺮان در روﻧﺪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﻗﺮار ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﮑﻞ ﺛﺎﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﻤﯿﮕﯿﺮد. ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮان اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي ﮐﺮد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪت در ﺷﮑﻞ ﮔﯿﺮي ﻧﻮﻋﯽ ﺗﻔﮑﺮ ﻣﺎﮐﺴﯿﻤﺎﻟﯿﺴﺘﯽ در اﯾﺮان ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﯾﯽ اﯾﻔﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.