ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻫﻮﯾﺖ ﻫﺎي ﻣﻌﻤﺎري اﻧﺴﺎن ﻣﺪار از ﺳﻨﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﺪرن در اﯾﺮان

ﻣﻔﻬﻮم ﻫﻮﯾﺖ ﺳﺎﺑﻘﻪ اي ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪاي ﺗﺎرﯾﺦ دارد از آن زﻣﺎن ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺧﻠﻖ ﺷﺪ ﻫﻤﻮاره ﭘﯽ اﯾﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺴﺘﯽ و ﮐﯿﺴﺘﯽ ﺧﻮد دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﻫﻤـﺎن ﻫﻮﯾﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ اﻧﺴﺎن ﺳﺮ و ﮐﺎر دارد ﺑﻪ ﻧﺤﻮي در ﻫﻮﯾﺖ او ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ از ﻫﻮﯾﺖ وﺟﻮدي او ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮد ﻣﻌﻤـﺎري ﻧﯿـﺰ از اﯾﻦ ﻗﺎﻋﺪه ﻣﺴﺘﺜﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ دارددر اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺮ آﻧﯿﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻌﻤﺎري اﻧﺴﺎن ﻣﺪار از ﺳﻨﺘﯽ ﺑﻪ ﻣـﺪرن در اﯾـﺮان ﺑﭙﺮدازﯾﻢ دو دوره ﭘﺮ از ﻓﺮاز و ﻧﺸﯿﺐ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﻦ دوره ﻫﺎ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ داﺷﺘﻪ اﺳـﺖ اﻟﺒﺘـﻪ ﭼـﻮن در اﯾـﺮان دﯾـﻦ ودﯾـﻦ ﻣﺪاري ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻃﻮﻻﻧﯽ دارد اﻧﺴﺎن ﺧﺪاﻣﺤﻮر ﺑﺮ ﺧﻼف اﻧﺴﺎن در ﺟﻬﺎن ، ﮐﻤﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺧﻮد ﻣﺤﻮري ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و اﻧﺴﺎن ﺳـﮑﻮﻻر ﮐﻤﺘـﺮ ﺑـﺮوز ﭘﯿـﺪ ا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻌﻤﺎري اﻧﺴﺎن ﻣﺪار در اﯾﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﮐﻤﺘﺮ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿـﺮد در ﮐـﻞ در ﻃـﻮل ﺳـﯿﺮ از دوران ﺳـﻨﺘﯽ ﺑـﻪ ﻣﺪرن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪن ﻣﺪرﻧﯿﺴﻢ ﺧﺪا ﻣﺤﻮري در ﻫﻮﯾﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻮري ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﻔﮑﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮔﺮاﯾﯽ ﺟﺎي ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻓـﺮد ﮔﺮاﯾﯽ ﻣﯽ دﻫﺪ و ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻓﺮد ﺧﻮد ﻣﻬﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ . اﻧﺴﺎن ﺳﮑﻮﻻر ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻼف اﻧﺴﺎن ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه ﺟﻬـﺎن ﺧـﻮش ﺑـﯿﻦ ﻧﯿﺴـﺖ ﻋﻘـﺪه وﻧﻈﺮ ش در داﻧﺘﺶ ﻣﻌﻤﺎري ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺬارد ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻌﻤﺎري اﻧﺴﺎن ﻣﺪار ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻋﻘﺪه و ﻧﻈﺮ اﻧﺴﺎن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻧﻮﻋﯽ ﻣﻌﻤﺎري ﺳـﮑﻮﻻر ﺟـﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﻣﻌﻤﺎري ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﻧﯿﺎز اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺳﮑﻮﻧﺖ را ﺑﺮ ﻃﺮف ﺳﺎزد در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺧﻼﺻﻪ ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ