برنامه ريزي توليد ذخاير آهكي كارخانه سيمان اروميه بر اساس ملاحظات زيست محيطي و تكنولوژيكي

Production planning of limestone reserves of Urmia Cement plant based on environmental and technological considerations

كارخانه سيمان اروميه با توليد ساليانه حدود 1/9 ميليون تن سيمان از واحدهاي صنعتي بزرگ شمال غرب كشور بشمار ميرود. به علت تمايل معدن به استفاده از مواد آهكي مرغوب در طول ساليان گذشته در حال حاضر در محدوده معدن رشكان اروميه حجم قابل توجهي از مواد آهكي نامرغوب در گستره ي معدن انباشته شده است. اين مواد آهكي نامرغوب به طور مستقيم قابل مصرف در تركيب مواد خام براي خوراك كوره ي كارخانه سيمان اروميه نيستند و بايد به نسبتهاي وزني معيني با ساير زونها تركيب شوند. تخليه اين مواد به محيط زيست به علت قرارگيري معدن در حريم درياچه اروميه ضمن تحميل هزينه هاي بسيار زياد به معدن از نظر زيست محيطي ميتواند به يك چالش جدي براي معدن تبديل شود. در مقاله حاضر سعي شده است با تدوين و توسعه يك مدل برنامه ريزي آرماني امكان استفاده از اين ذخاير نامرغوب در خوراك كارخانه سيمان مورد ارزيابي و بررسي قرار گيرد. بر اساس يافته هاي حاصل از اين پژوهش اين مواد ميتوانند به صورت محدود در توليد سيمانهاي تيپ 1 و تيپ 2 با رعايت ملاحظات اجرائي خاص مورد استفاده قرار گيرند. نتايج حاصل نشان ميدهد كه بر اساس رهيافتهاي A و B امكان استخراج ساليانه ي حدود 1/6 ميليون تن و رهيافتهاي C و D امكان استخراج ساليانه ي 1/8 ميليون تن مواد نامرغوب آهكي جهت مصرف در توليد سيمان وجود خواهد داشت. با اجراي اين برنامه ريزي مشكل تخليه حدود شش ميليون تن مواد آهكي نامرغوب به محيط زيست و تبعات ناگوار زيست محيطي حاصل از آن مرتفع شده و از نظر جنبه هاي اقتصادي نيز صرفهجويي قابل توجهي در هزينه ها به عمل خواهد آمد.

Urmia Cement plant is one of the largest industrial units in northwest of Iran with annual production of about 1.9 million tons of cement. Due to the tendency of the mine to use high-quality limestone materials over the past few years, considerable volumes of inferior limestone deposits have been accumulated in the mine site. These inferior limestone materials are not directly usable in the feedstock for the Urmia Cement kiln feed and must be combined with other zones at certain weight ratios. Disposal of these materials to the environment due to mining on the outskirts of Lake Urmia while imposing enormous costs on the environment can become a serious challenge for the mine. In this paper, it is attempted to evaluate the feasibility of using these inferior reserves in cement factory feed by presenting a goal programming model. Based on the findings of this study, these materials can be used in the production of type 1 and type 2 cements with specific implementation considerations. The results show that according to A and B approaches about 1.6 million tones can be extracted annually and C and D approaches 1.8 million tons of non-calcareous materials for consumption in cement production annually. Implementation of this plan eliminates the problem of discharging about six million tons of inappropriate calcareous materials into the environment and its adverse environmental impacts, and will result in significant cost savings in economic terms