ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺖ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎي ﺟﻤﻌﯽ در ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺑﺎز ﺷﻬﺮي

اﻣﺮوزه ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺎﻣﻞ و ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮔﺮد ﻫﻢ آﯾﯽ ﻫﺎي ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻧﯿﺎزﻫﺎي راﯾﺞ ﺟﻮاﻣﻊ وﮐﻤﺒﻮد ﻓﻀﺎﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﻀﻼت ﺟﻮاﻣﻊ، ﮐﻪ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﺟﻮاﻣﻊ را در ﺑﺮ داﺷﺘﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ.ﺳﺎزﮔﺎري وﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻣﯿﺎن ﻋﻮاﻣﻞ اﻧﺴﺎﻧﯽ واﻟﮕﻮﻫﺎي ﮐﺎﻟﺒﺪي ﻣﯿﺘﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮﺑﻪ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺤﻠﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ وﻗﻮع رﻓﺘﺎرﻫﺎي درﺧﻮر آداب زﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻌﯽ راﺗﺸﻮﯾﻖ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺎ آﮔﺎﻫﯽ وﺷﻨﺎﺧﺖ ازاﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎ ﻣﯿﺘﻮان ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ درﺟﻬﺖ ﺗﻌﺎﻣﻼت اﻓﺮاد درﻓﻀﺎﻫﺎي ﻣﺤﻠﻪ اي و ﺷﻬﺮي ازﻟﺤﺎظ ﮐﺎﻟﺒﺪي ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و درﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻌﻤﺎري ﻟﺤﺎظ ﮐﺮد. ﺳﺎزﻣﺎﻧﺪﻫﯽ ﻣﺤﯿﻂ ﺟﻤﻌﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﺮﯾﻒ روﺷﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎي ﺧﺼﻮﺻﯽ وﻋﻤﻮﻣﯽ واﯾﺠﺎد ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﯿﺴﺮ ﻣﯿﺸﻮد وﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎي ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺷﺪه ي زﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺰ, اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯿﺪﻫﺪ وﺑﻪ ﻣﺤﻠﻪ و ﻓﻀﺎي ﺷﻬﺮي ﻫﻮﯾﺖ ﻣﯽ ﺑﺨﺸﺪ. اراﺋﻪ ﯾﮏ اﻟﮕﻮي ﮐﺎر آﻣﺪ و ﻣﻨﺎﺳﺐ در ﺑﺨﺶ ﻓﻀﺎﻫﺎي ﺷﻬﺮي و ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻧﯿﺎزﻫﺎي ﻣﻮرد اﻧﺘﻈﺎر اﻓﺮاد از اﻫﺪاف اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ از روش ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﯾﺎ روش ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ