ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي ﻫﺎي ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﯿﺎن ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﻬﺮان و اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺘﻌﺎدل ﻓﻀﺎﯾﯽ

ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي و ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل ﻓﻀﺎﯾﯽ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮوز ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ داراي ﺗﻔﺎوت ﻫﺎي ﺑﺎرز و آﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﻔﺎوت ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﺪوﯾﻦ راه ﺣﻞ ﻫﺎي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ درﻣﻮرد ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ داﺷﺘﻪ و ﺟﻮاﺑﮕﻮي ﻫﺪف واﻻي اﯾﺠﺎد ﺗﻌﺎدل ﻓﻀﺎﯾﯽ در ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف از اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮي ﻫﺎي ﻓﻀﺎﯾﯽ در اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان در راﺳﺘﺎي ﺗﻌﯿﯿﻦ راﻫﺒﺮدﻫﺎي اﯾﺠﺎد ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﺘﻌﺎدل ﻓﻀﺎﯾﯽ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان اﺳﺖ. روش ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ-ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و روﯾﮑﺮد آن ﮐﺎرﺑﺮدي ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري، ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﮐﻪ ﺷﺎﻣﻞ 16 ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻣﻌﺎدل ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن و ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﻌﺎدل اﺳﺘﺎن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ . ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده 33 ﺷﺎﺧﺺ ﺑﻬﺪاﺷﺘﯽ درﻣﺎﻧﯽ، ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ و ارﺗﺒﺎﻃﺎت ، زﯾﺮﺑﻨﺎﯾﯽ ﺗﻮﺳﻌﻪ ، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ، اﻗﺘﺼﺎدي ،ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ – رﻓﺎﻫﯽ ،آﻣﻮزﺷﯽ – ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ – ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻣﯽ- ﺑﺎﺷﺪ. ﺟﻬﺖ ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ از ﻣﺪل ﺗﮑﺴﻮﻧﻮﻣﯽ ﻋﺪدي و اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل اﺳﺘﺎﻧﺪارد z و آزﻣﻮن ﺗﯽ )T Test( ﺗﮏ ﻧﻤﻮﻧﻪ اي و ﻣﺪل LSD و ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎ از ﺿﺮاﯾﺐ آﻣﺎري رﮔﺮﺳﯿﻮن ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﯿﺮه اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻃﺒﻖ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﮑﺴﻮﻧﻮﻣﯽ ﻋﺪدي، ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن دﻣﺎوﻧﺪ در ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ در رﺗﺒﻪ اول، در رﺗﺒﻪ دوم ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺷﻤﯿﺮاﻧﺎت و در رﺗﺒﻪ ﺳﻮم ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻓﯿﺮوزﮐﻮه ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. . ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﻧﯿﺰ در رﺗﺒﻪ ﻫﺸﺘﻢ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﺗﺤﻠﯿﻞ رﮔﺮﺳﯿﻮن ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﺗﻌﺎدل ﻓﻀﺎﯾﯽ در ﺑﯿﻦ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان وﺟﻮد ﻧﺪارد ﭼﺮا ﮐﻪ ﻫﻤﻮاره ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﮕﯽ در ﻃﺒﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻗﺮار دارﻧﺪ. ﺑﺮ اﺳﺎس آزﻣﻮن T ﻣﯽ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﮐﺜﺮ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان از ﻧﻈﺮ ﻣﯿﺰان ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﮕﯽ ﺑﺎﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﻔﺎوت دارد. اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺪل LSD ﻧﯿﺰ ﺗﻔﺎوت رﺗﺒﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ و ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﺎ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺠﺰا ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ. در ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺟﻬﺖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻄﻠﻮب ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﻫﺎي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان راﻫﺒﺮدﻫﺎﯾﯽ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ