ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮم و ﺧﺸﮏ ﺑﺮ ﻃﺮاﺣﯽ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻨﺎي اﯾﺮاﻧﯽ

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ اﻗﻠﯿﻢ ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪه اي در ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻌﻤﺎري و اﯾﺠﺎد ﻣﻌﻤﺎري ﭘﺎﯾﺪار دارد و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺮان زﯾﺴﺖ ﻣﺤﯿﻄﯽ و ﻣﺼﺮف ﺑﯽ روﯾﻪ اﻧﺮژي ﻫﺎي ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﭼﻮن ﮔﺮﻣﺎﯾﺶ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﮐﺮه اي زﻣﯿﻦ و رﺷﺪ ﻓﺰاﯾﻨﺪه ي ﮔﺎزﻫﺎي ﮔﻠﺨﺎﻧﻪاي در ﺟﻮ زﻣﯿﻦ ، ﺑﺤﺚ ﻃﺮاﺣﯽ ﺻﺤﯿﺢ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻗﻠﯿﻢ ﻣﻮﺿﻮع روز ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﯾﺪار اﻣﺮوزه از ﺑﺤﺚ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻌﻤﺎري اﺳﺖ و ﻧﻈﺮﯾﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻌﻤﺎري ﭘﺎﯾﺪار را ﻣﯿﺘﻮان ﻣﻌﻤﺎري داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﺳﺖ و از ﻗﺎﺑﻠﯿﺘﻬﺎي ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻬﯿﻨﻪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﺻﺪﻣﻪ را ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ وارد و ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﺮاﯾﻂ اﻧﻌﻄﺎف ﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ. ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮي ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻮﻣﯽ و ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف اﻧﺮژي ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻫﺎي ﺳﻨﺘﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺎﯾﺪاري ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و دوام ﺑﻨﺎﻫﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد. در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺳﻌﯽ ﺑﺮ آن دارﯾﻢ ﺗﺎ ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﯽ اﯾﺮان را در اﻗﻠﯿﻢ ﮔﺮم و ﺧﺸﮏ در ﻗﺎﻟﺐ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردي و راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﻌﻤﺎري ﺑﻮﻣﯽ و ﺳﻨﺘﯽ ﺟﻬﺖ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ آﻧﻬﺎ در ﺣﻔﻆ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و ﺻﺮﻓﻪ ﺟﻮﯾﯽ در ﻣﺼﺮف اﻧﺮژي ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار دﻫﯿﻢ.