ارﺗﻘﺎء ﻫﻮﯾﺖ در اﯾﺴﺘﮕﺎهﻫﺎي ﻣﺘﺮو

ﺷﺒﮑﻪ ﻣﺘﺮو در ﮐﻨﺎر وﯾﮋﮔﯽﻫﺎ و آﺛﺎر ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺮ ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﺷﻬﺮي، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ اﯾﺠﺎد ﺷﺘﺎﺑﺰده، ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ اﻃﺮاف و ﻓﻀﺎﻫﺎي اﻃﺮاف ورودي آن و ﺳﺒﺐ ﺑﺮوز ﻣﺸﮑﻞ ﻋﺪم ﻫﻮﯾﺖ و ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺑﺎﻓﺖ زﻣﯿﻨﻪ در اﯾﻦ ﻧﻘﺎط ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﺎر ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻧﻮﺷﺘﺎري ﻣﺘﻌﺪد ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻈﯿﻢ و دﺳﺘﻪﺑﻨﺪي آراي ﻣﺆﻟﻔﺎن آن در زﻣﯿﻨﻪ ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﭘﺮداﺧﺘﻪ و از اﯾﻦ رو اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش اﺳﺘﺪﻻل ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي در رﺳﺘﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ ﺑﺎ اراﺋﻪ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ از ﻫﻮﯾﺖ ﻣﮑﺎن ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮﮔﺬاري ﻣﺆﻟﻔﻪﻫﺎي ﻣﮑﺎن ﺑﺮ ﻓﻀﺎي اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻣﺘﺮو ﻣﯽﭘﺮدازد. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه ﭼﻨﯿﻦ ﻧﮕﺎﻫﯽ اﯾﺴﺘﮕﺎه را ﻧﻪ ﻓﻘﻂ داراي ﮐﺎرﮐﺮد ﻣﺤﺪود اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ ﻓﻀﺎي ﺷﻬﺮي ﺟﺬاب ﺑﺮاي ﺷﻬﺮوﻧﺪان از ﺟﻤﻠﻪ ﺗﻘﻮﯾﺖ رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي اﻧﺴﺎن ﻣﺤﻮر در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ ﻋﻤﻮﻣﯽ، اﯾﺠﺎد اﻣﻨﯿﺖ و آﺳﺎﯾﺶ و آراﻣﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺣﻮزه ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ اﯾﺴﺘﮕﺎه، ارﺗﻘﺎء ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺳﻔﺮﻫﺎي روزاﻧﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪان، ﺧﻠﻖ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﻬﺮي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﻋﺎﺑﺮ ﭘﯿﺎده و ﺧﺪﻣﺎت ﺷﻬﺮي درﺧﻮر، ﮐﺎﻫﺶ آﻟﻮدﮔﯽ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺣﺮﮐﺖﻫﺎي ﭘﯿﺎده و ﺳﻮاره در ﻣﻨﺎﻃﻖ اﻃﺮاف اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺗﻼش دارد ﺑﻪ اراﺋﻪي ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻃﺮاﺣﺎﻧﻪاي ﮐﻪ در آن ﻫﻮﯾﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﺗﺮي ﺟﺮﯾﺎن ﯾﺎﺑﺪ، ﻣﻄﺮح ﻧﻤﺎﯾﺪ.