اثربخشي طرحواره درماني بر احساس مثبت به همسر و سازگاري زناشويي

هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي طرحوارهدرماني بر احساس مثبت به همسر و سازگاري زناشويي است اين پژوهش از نوع نيمه تجربي با استفاده از طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل نابرابر انجام شد. جامعه آماري در پژوهش حاضر عبارت از كليه زوجين مراجعه كننده به مراكز مشاوره شهرستان قوچان در تابستان سال 4931 بود نمونهگيري به صورت در دسترس از تمام مراكز مشاوره شهرستان قوچان ، مركز مشاوره مهرآفرين انتخاب و سپس از بين زوجيني كه داوطلب بودند تعداد 41 زوج انتخاب شده و به طور تصادفي به دو گروه 8زوج كنترل و 8زوج آزمايش تقسيم شدندگروه آزمايش طي 8 جلسه طرحواره درماني قرار گرفت و بر روي گروه كنترل هيچ مداخلهاي صورت نگرفت.پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپانير و احساس مثبت الري و همكاران به عنوان ابزار ارزشيابي پيش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت و از شاخصهاي آمار توصيفي، ميانگين و انحراف معيار براي توصيف متغيرها و تحليل كوواريانس براي محاسبه فرضيههاي پژوهش استفاده گرديد. نتايج حاصل از دادهها نشان داد، طرحواره درماني بر احساس مثبت به همسرو سازگاري زناشويي تأثيرگذار است.