تاثير درمان تركيبي مواجهه همراه با بازداري از پاسخ و آموزش رفتاري والدين بر نشانگان وسواس در كودكان با اختلال همبودي بي اعتنايي مقابله اي و وسواسي جبري

ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﺎﺛﯿﺮ درﻣﺎن ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﺎزداري از ﭘﺎﺳﺦ و آﻣﻮزش رﻓﺘﺎري واﻟﺪﯾﻦ ﺑﺮ ﻧﺸﺎﻧﮕﺎن وﺳﻮاﺳﯽ ﺟﺒﺮي در ﮐﻮدﮐﺎن 4 ﺗﺎ 8 ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ اﺧﺘﻼل ﻫﻤﺒﻮدي وﺳﻮاس ﺟﺒﺮي و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اي ﺑﻮد روش ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻣﻮرد ﻣﻨﻔﺮد ﺑﻮد، ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻈﻮر از ﺑﯿﻦ ﮐﻮدﮐﺎن 4 ﺗﺎ 8 ﺳﺎﻟﻪ ﺷﻬﺮ ﺧﻮاﻧﺴﺎر ﺳﻪ ﮐﻮدك ، ﯾﮏ دﺧﺘﺮ 7/5 ﺳﺎﻟﻪ و دو ﭘﺴﺮ 6 و 7 ﺳﺎﻟﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻼك ﻫﺎي 5-DSM و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎي وﺳﻮاس ﻓﮑﺮي ﻋﻤﻠﯽ ﯾﯿﻞ ﺑﺮاون و آزﻣﻮن SNAP-IV ﻓﺮم واﻟﺪﯾﻦ ﮐﻪ داراي ﻋﻼﺋﻢ ﻫﻤﺒﻮدي اﺧﺘﻼﻻت وﺳﻮاﺳﯽ ﺟﺒﺮي و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اي ﺑﻮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﺷﯿﻮه در دﺳﺘﺮس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و در ﻃﻮل ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺑﺮاي ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده ﻫﺎ آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ و ﻣﯿﺎﻧﻪ و ﺗﻌﯿﯿﻦ درﺻﺪ PND )داده ﻫﺎي ﻏﯿﺮ ﻫﻤﭙﻮش( و درﺻﺪPOD)داده ﻫﺎي ﻫﻤﭙﻮش(، ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ.ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آن در ﺳﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻂ ﭘﺎﯾﻪ ، ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﺪاﺧﻠﻪ و ﭘﯿﮕﯿﺮي و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ PND)80%(و POD)20%( در ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻣﺪاﺧﻠﻪ و ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻣﺸﺤﺺ ﺷﺪ ﮐﻪ درﻣﺎن ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﺎزداري از ﭘﺎﺳﺦ و آﻣﻮزش رﻓﺘﺎري واﻟﺪﯾﻦ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎﻧﮕﺎن وﺳﻮاس در ﻫﺮ ﺳﻪ ﮐﻮدك ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ داراي اﺧﺘﻼل ﻫﻤﺒﻮدي وﺳﻮاس ﺟﺒﺮي و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اي ﺗﺄﺛﯿﺮ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﯽ ﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ درﻣﺎن ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﺎزداري از ﭘﺎﺳﺦ و آﻣﻮزش رﻓﺘﺎري واﻟﺪﯾﻦ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺎﻧﮕﺎن وﺳﻮاس ﺟﺒﺮي ﮐﻮدﮐﺎن 4ﺗﺎ 8 ﺳﺎﻟﻪ ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻫﻤﺒﻮدي اﺧﺘﻼﻻت وﺳﻮاس ﺟﺒﺮي و ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ اي ﺗﺄﺛﯿﺮ دارد و ﻣﯽ ﺗﻮان اﯾﻦ ﺷﯿﻮة درﻣﺎﻧﯽ را ﺑﻪ رواﻧﺸﻨﺎﺳﺎن و ﻣﺸﺎوران و ﺳﺎﯾﺮ درﻣﺎﻧﮕﺮان ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻧﻤﻮد.