ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ درﻣﺎﻧﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﻀﻮر ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي، ﻧﮕﺮش ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ و اﻓﮑﺎر ﺧﻮدآﯾﻨﺪ ﻣﻨﻔﯽ در ﺑﯿﻤﺎران زن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﻓﺮاﮔﯿﺮ

ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ درﻣﺎﻧﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺣﻀﻮر ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي، ﻧﮕﺮش ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ و اﻓﮑﺎر ﺧﻮدآﯾﻨﺪ ﻣﻨﻔﯽ در ﺑﯿﻤﺎران زن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﭘﺮدازد. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎ ﻃﺮح ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري ﺷﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ زﻧﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﮐﯿﻠﯿﻨﮏ رواﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﺑﻬﺎر رﺿﻮاﻧﺸﻬﺮ در ﺷﺶ ﻣﺎه اول ﺳﺎل 1394 ﺑﻮدﻧﺪ. ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ از ﺷﯿﻮه ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي در دﺳﺘﺮس اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺗﻌﺪاد 30 ﺑﯿﻤﺎر ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﻓﺮاﮔﯿﺮ اﻧﺘﺨﺎب و ﺑﻪ ﻃﻮر ﺗﺼﺎدﻓﯽ در دو ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل و آزﻣﺎﯾﺶ ﻗﺮار داده ﺷﺪﻧﺪ. ﺑﺮاي ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ 8 ﺟﻠﺴﻪ درﻣﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ذﻫﻦ اﮔﺎﻫﯽ اﺟﺮا و ﺑﺮاي ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻣﺪاﺧﻠﻪ اﯾﯽ اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪ. آزﻣﻮدﻧﯽ ﻫﺎي دو ﮔﺮوه در دو ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن و ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي، ﻧﮕﺮش ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ و اﻓﮑﺎر ﺧﻮدآﯾﻨﺪ ﻣﻨﻔﯽ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺑﺮاي ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻧﺘﺎﯾﺞ از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﺗﮏ ﻣﺘﻐﯿﺮي و ﭼﻨﺪ ﻣﺘﻐﯿﺮي اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ درﻣﺎن ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺸﺨﻮار ﻓﮑﺮي)0/0001= P(، ﻧﮕﺮش ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ)0/0001= P( و اﺑﻌﺎد اﻓﮑﺎر ﺧﻮدآﯾﻨﺪ ﻣﻨﻔﯽ از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎور ﺑﻪ اﻓﮑﺎر ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ)0/0001= 774/145=F ،P( و ﻓﺮاواﻧﯽ اﻓﮑﺎر ﻧﺎﮐﺎرآﻣﺪ )0/0001= P( زﻧﺎن ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اﺿﻄﺮاب ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ .ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ از اﯾﻦ ﺷﯿﻮه درﻣﺎﻧﯽ در ﮐﻨﺎر ﺳﺎﯾﺮ روش ﻫﺎي اﺛﺮﺑﺨﺶ روان درﻣﺎﻧﯽ و دارو درﻣﺎﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد.