بررسي آزمايشگاهي اتصالات مفصلي بتني مرسوم

اﺗﺼﺎﻻت ﻣﻔﺼﻠﯽ ﮐﺎرﺑﺮد زﯾﺎدي در ﺳﺎزه ﻫﺎ دارﻧﺪ و در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﮐﺎرﺑﺮد آﻧﻬﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮد رﻓﺘﺎر ﻟﺮزه اي و ﯾﺎ ﮐﺎﻫﺶ اﺑﻌﺎد اﻋﻀﺎ ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﻪ رﻏﻢ اﻫﻤﯿﺖ اﯾﻦ اﺗﺼﺎﻻت و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻓﺮاوان از آﻧﻬﺎ در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﻓﻮﻻدي، ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻋﺪم وﺟﻮد ﺟﺰﺋﯿﺎت ﻣﻄﻤﺌﻦ ﮐﺎرﺑﺮد آﻧﻬﺎ در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ ﺑﺴﯿﺎر اﻧﺪك اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ دو ﺷﮑﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﯾﻦ اﺗﺼﺎﻻت ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ در ﺳﺎزه ﻫﺎي ﺑﺘﻨﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد، ﻣﻮرد ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻦ اﺗﺼﺎﻻت در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺗﯿﺮ ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ و در ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ آرﻣﺎﺗﻮرﻫﺎي ﻃﻮﻟﯽ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺿﺮﺑﺪري در آﻣﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاي ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ در ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل، ﺷﯿﺎرﻫﺎﯾﯽ در وﺟﻪ ﺑﺎﻻﯾﯽ و ﭘﺎﯾﯿﻨﯽ ﯾﮑﯽ از ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ رﻏﻢ اﯾﻨﮑﻪ اﯾﻦ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺗﺼﺎل ﻣﻔﺼﻠﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ، ﻋﻤﻼ رﻓﺘﺎر ﻣﻔﺼﻠﯽ ﻧﺪارﻧﺪ. ﺿﻤﻦ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮد ﺷﮑﺴﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺎرﻫﺎي ﺟﺎﻧﺒﯽ ﺗﮑﺮار ﺷﻮﻧﺪه ﻣﺜﻞ زﻟﺰﻟﻪ دﭼﺎر ﺷﮑﺴﺖ ﻫﺎي ﺗﺮد ﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺮدد.