بررسي مدل هاي ارائه شده براي برآورد توزيع سرعت طولي در كانال هاي روباز بر اساس معادلات ناوير استوكس

تعيين پروفيل سرعت دركانالهاي روباز بخصوص دركانالهاي تنگ بانسبت عرض به عمق كمتر از 5 با جريان آشفته همواره مورد توجه و مطالعه محققين بودها ست اهميت اين موضوع از آن جهت مي باشد كه با معلوم بودن توزيع سرعت توزيع تنش برشي و ميزان دبي دركانالها قابلم حاسبه است اما به دليل پيچيدگي شرايط حاكم برجريان كه ناشي از شرايط غير ايزوتروپي آشفتگي و وجود جريانهاي ثانويه تيپ دو پرانتل مي باشد ارايه مدلي كه به خوبي توصيف كننده توزيع سرعت دركانالهاي روباز تنگ باشد دشوار است محققين زيادي سعي نموده اند قانون معروف لگاريتمي كه دركانال هاي روباز عريض با نسبت عرض به عمق بيشت ر از 5 به خوبي جوابگو است را براي كانالهاي تنگ اصلا حنمايند تا مدل اصلاحي توانايي توصيف گراديان منفي سرعت درزيرسطح ازاد آب به پديده ديپ معروف است را داشته باشد اما دراين مسير مجبور به تعريف محدوديت هايي براي مدل خود شده اند كه اين محدوديت ها كاربرد اين مدلها را محدود نموده است دراين مقاله دو مدل كه از معادلات ناوير استوكس اخذ شده اند معرفي و نتايج آن ها با داده هاي آزمايشگاهي مورد ارزيابي قرارگرفته شده اند.