بررسي ضروررت تحول و نو آوري در روشهاي تدريس مواد آموزشي در دانشگاه فرهنگيان

آرزوي دﯾﺮﯾﻨﻪ ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻊﻫﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺗﻌﺎﻟﯽ اﻓﺮاد آن ﺟﺎﻣﻌﻪ و داﺷﺘﻦ ﺷﻬﺮوﻧﺪاﻧﯽ ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪ و اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ اﺳﺖ و ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﯽ در زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﻗﺘﺼﺎدي، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﺴﺘﻠﺰم داﺷﺘﻦ اﻓﺮادي ﻣﺘﻔﮑﺮ، ﺧﻼق و ﻣﻨﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت درﺳﺖ را اﺗﺨﺎذ ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰي ﺻﺤﯿﺢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﻨﻮط ﺑﻪ وﺟﻮد ﻧﻈﺎمﻫﺎي آﻣﻮزش و ﭘﺮورش ﻓﻌﺎل و ﭘﻮﯾﺎﺳﺖ و از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ رﺳﺎﻟﺖ داﻧﺸﮕﺎه ﻓﺮﻫﻨﮕﯿﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از اﺟﺰاي ﻧﻈﺎم آﻣﻮزﺷﯽ، ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﻌﻠﻤﺎﻧﯽ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ در ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻋﺮﺻﻪﻫﺎ اﺳﺖ؛ ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ درﺻﺪد ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺰاﯾﺎي ﺑﮑﺎرﮔﯿﺮي روشﻫﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﺗﺪرﯾﺲ در اﯾﻦ داﻧﺸﮕﺎه ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻪ اﻋﺘﺒﺎر ﻣﺎﻫﯿﺖ آن، ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪاي اﺳﺖ و از ﻃﺮﯾﻖ ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺪارك و اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺘﺐ و اﺳﻨﺎد ﻣﻌﺘﺒﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺿﺮورت ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ در روشﻫﺎي ﺗﺪرﯾﺲ ﺳﻨﺘﯽ و ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ روشﻫﺎي ﻓﻌﺎل ﺗﺪرﯾﺲ از ﺳﻮي ﻣﺮاﮐﺰ آﻣﻮزﺷﯽ را ﻧﻤﺎﯾﺎن ﻣﯽﺳﺎزد. در اﯾﻦ ﺧﺼﻮص ﻣﯽﺗﻮان اذﻋﺎن داﺷﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺗﺪرﯾﺲ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﺗﺪرﯾﺲ ﻣﺸﺎرﮐﺘﯽ ﯾﺎ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺗﻔﮑﺮ اﻧﺘﻘﺎدي ﺑﻮده ﮐﻪ ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﻣﻌﻨﯽ داري را در ﻓﺮاﮔﯿﺮان ﺷﮑﻞ ﺧﻮاﻫﺪ داد، ﭼﺮاﮐﻪ در اﯾﻦ روش ﺟﺰﺋﯿﺎت دروس وﻣﻄﺎﻟﺐ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد وﮐﻼس ازﺷﺎدي وﻫﯿﺠﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺮﺧﻮردارﻣﯽ ﺷﻮدوازﻃﺮﻓﯽ اﻧﮕﯿﺰه ي ﻓﺮاﮔﯿﺮان را ﻧﯿﺰ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻼﻗﯿﺖ دراﻧﺘﺨﺎب ﻣﺤﺘﻮاي دروس ﻣﯽﺷﻮد.