بررسي شاخصة عزّت نفس در ادبيات كودك در ايران با توجّه به نظرية بندورا

ادبيات به عنوان گونه اي بسيار مهم و تأثيرگذار بر فكر و فرهنگ جامعة خود، محسوب مي شود. از همين رو توجّه به مقولة ادبيات از اهميت بالايي برخوردار است. ادبيات كودك به عنوان يكي از مهمترين شاخه هاي ادبيات، از آنجا كه مستقيماً با دنياي كودكان سر و كار دارد، نقشي پررنگ در شكل دهي شخصيت كودك از لحاظ فكري و روحي دارد. يكي از معضلات اساسي ادبيات كودك در ايران كه تفاوت مهم ادبيات كودك در ايران و غرب است، مقولة پردازش مفاهيم روانشناسانه در داستان است. در اين اثر، به بررسي كيفيت ايراد يكي از مهمترين موضوعات روانشناسي يعني حسّ اعتماد به نفس در ادبيات كودك پرداخته مي شود. در ادبيّات كودك ما، تنها در معدودي از داستانها و اشعار مي بينيم كه گويندگان دست روي پرورش عزّت نفس و اعتماد به نفس كودكان گذاشته اند. قطعاً براي كودك هيچ مسأله اي مهمتر از پرورش حسّ اعتماد به نفس و عزّت نفس او نيست. يكي از نظريه پردازان بزرگ در حوزة «اعتماد به نفس» به ويژه در كودكان، آلبرت بندورا است كه نظريه او درباب اعتماد به نفس در آثارش به ويژه در كتاب «خودتأثيري» بيان شده است. در اين اثر، با توجّه به نظرية يادگيري اجتماعي بندورا، به بررسي آثار مهم «فرهاد حسن زاده»، و «فريبا كلهر» به عنوان 2 نويسنده برجستة ادبيات كودك پرداخته مي شود و كيفيت ارائة عزّت نفس و اعتماد به نفس در ادبيات كودك، بررسي مي گردد.