تصويرسازي كتاب كودك و آرمان‌شهرخواهي

آرمانشهرخواهي» و «انسان‌آرماني‌طلبي» از جملة ويژگي‌هاي جذاب و پركاربرد ادبيات كودكان است؛ مدينه‌هاي فاضلة مملو از نيكي‌هاي مطلق و انسانهايي كه هر كدام نماد شكل تكامل يافتة رنگي از خوبي، چون شجاعت و ايثار، يا دانش و خردمندي و يا عشق و ايمان و ... هستند در ادبيات كودك مجال بيشتري براي ظهور و بروز مي‌يابند، به دو دليل: نخست آن كه ادبيات كودك به جهت نوع فانتزي و تخيل مورد استفاده در آن و نيز تجربياتِ كمِ كودك از محسوسات و واقعيات جهان بزرگترها، فرصت‌هاي وسيع‌تر و بهتري براي خلق و توصيف زيبايي‌هاي فردي و اجتماعي در اختيار سازندگانش قرار مي‌دهد، و البته بديهي است كه پذيرش چنين كمال‌گرايي‌هاي ذهني و انتزاعي از جانب مخاطب كودك آسان‌تر شكل مي‌گيرد و در روح و جسم او تاثيري عميق‌تر بر جاي مي‌نهد؛ ديگر آن كه ادبيات كودكان در كنار تمام دارايي‌هاي بالقوة خاص خود، از پتانسيلي بسيار قوي و منحصر به فرد برخودار است و آن امكان بهره‌مندي از تصوير است. تصاوير، نه تنها تخيلي مكمل و قوي در كنار فانتزي متن به جاي مي‌نهند، بلكه ميدان بيشتري براي پال و پر گشودنِ خلاقيت و باور ذهني به كودك مي‌دهند، به بيان ديگر، تصاوير در خلق صحنه‌هاي انتزاعي به ياري متن مي‌آيند و آنچه را كه متن از پس ساختن آن بر نمي‌آيد، به راحتي سازماندهي مي‌كنند؛ تخيلِ پيشروِ تصاوير، گاهي حتي پا را از اين هم فراتر مي‌نهد و به نوعي پلي مي‌شود مابين ذهنيت خالق اثر و عينيت و باور كودك. هدف اين مقاله، بررسي نقش و تاثير تصويرسازي در پيشبرد اهداف تعليمي در آرمانشهرهاي مربوط به حوزة ادبيات كودك است.