برآورد كارايي فني چغندرقند كاران حوزه آبريز درياچه اروميه

Estimation of Technical Efficiency of Sugar Beet Producers in Urmia Lake Basin

چغندرقند يكي از مهمترين محصولات زراعي در استان آذربايجانغربي است، كه نقش به سزايي در اقتصاد اين منطقه دارد. لذا بررسي كارايي اين محصول مهم به نظر ميرسد. در اين تحقيق، وضعيت انواع كارايي ( CRS ، VRS و SE ) بهرهبرداران چغندرقند حوزه آبريز درياچه اروميه در دو بخش نازلو و مركزي با استفاده از روش تحليل پوششي داده ها مورد تحليل قرار گرفت. داده هاي تحقيق به صورت تصادفي ساده و از طريق مصاحبه حضوري با تكميل 100 پرسشنامه از توليدكنندگان چغندرقند در سال زراعي 96 - 1395 جمعآوري شد. بر اساس يافته هاي تحقيق، ميانگين كارايي فني نمونه 1 / 75 درصد ارزيابي شد؛ كه بيانگر قابليت بهبود عملكرد فني واحدها به ميزان 9 / 24 درصد با همين نوع فناوري و عوامل توليد است. همچنين نتايج نشان داد كه در مدل CRS ، 18 ، در مدل VRS ، 29 و در كارايي مقياس 21 درصد از مجموع مزارع داراي امتياز كارا بوده و بقيه مزارع به درجات مختلفي ناكارا هستند. با اجراي برنامه هاي افزايش كارايي فني كشاورزان، ميتوان بدون تغيير عمده در سطح فنآوري و منابع به كار رفته، توليد را افزايش و هزينه را كاهش داد.

Sugar beet is one of the most important crops in West Azarbaijan province, which plays a significant role in the economy of this region. Therefore, investigating the effficiency of this product seems important. In this research, the analysis of the status of different types of efficiency (CRS, VRS and SE) for sugar beet producers in the Urmia Lake Basin in two parts of Nazloo and Central Iran was studied using data envelopment analysis method. The research data were collected randomly in a 100-questionnaire interview with 100 sugar beet producers during the period of 1966-97. Based on the findings, the average technical efficiency of the sample was evaluated as 1.75%, which indicates the ability to improve the technical performance of the units by 24.9% with the same type of technology and production factors. The results also showed that in the CRS model, 18, in the VRS model, 29, and in the efficiency of the scale, 21% of the total landed farms are effective, and the rest of the farms are inefficient to varying degrees. By implementing programs to increase the technical efficiency of farmers, we can increase production and reduce costs without major changes in the level of technology and resources used.