بررسي نقش شاخص هاي شكلي - كالبدي معماري بومي در ارتقا حس مكان (مطالعه موردي: شهر كرمان)

معماري بومي برگرفته از الگوهاي فرهنگي و بازتاب سنت هاي منطقه اي است. اين معماري، همساز با اقليم و طبيعت پيرامونش در راستاي پايداري شهر، آسايش و آرامش كاربران شكل مي گيرد. اما روند رو به رشد و توسعه نا متوازن و نا متعادل و حتي پايين بودن كيفيت ساخت و ساز ها در تمامي زمينه ها، باعث افول اين معماري شده است. همچنين به دليل ادراك محدود انسان معاصر از ارزش هاي معماري بومي، معماري بي هويت جايگزين مكان هاي ارزشمند در معماري امروز شده اند. در اين پژوهش با استفاده از روش تحقيق توصيفي- تحليلي، برخي از شاخص هاي شكلي-كالبدي معماري بومي، معرفي و تأثير آنها در كيفيت بخشيدن به فضا و القاي حس مكان مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بدست آمده، بيانگر اهميت توجه به شاخص هاي كالبدي معماري بومي جهت ارتقاء حس مكان در طراحي فضاي معماري به عنوان مكاني براي زيستن است و مي تواند منجر به توسعه روابط اجتماعي، تعاملات اثربخش، همسازي با محيط پيرامون و همچنين بازدهي مطلوب فضاهاي سكونتي گردد.