تبيين الگوهاي چندگانه توسعه كالبدي شهر آران و بيدگل

شهر آران و بيدگل، در پويش تاريخي ديرينه اش تا پيش از دوره تجددگرايي و سرمايه داري مانند اكثر شهرهاي قديمي ايران الگوي رشد ارگانيك را تجربه كرده است. اين الگوي رشد در تطابق با جغرافيا و منطق معماري كويري، ساختاري فشرده و يكپارچه را عرضه داشته است. در اين الگو، زمين شهري نيز كاربري هاي سنتي شهر را كفايت مي كرده است. هدف ما در اين تحقيق با توجه به سرانه كاربري هاي زمين و ساختارهاي موجود شهري، تشخيص الگوهاي متفاوتي از توسعه فيزيكي در پيكره كنوني شهر آران و بيدگل خواهد بود. مطالعه حاضر يك تحقيق كاربردي و روش انجام آن توصيفي- تحليلي مي باشد، و با استفاده از تحليل آمار و اطلاعات موجود در اين زمينه و استفاده از عكسها و نقشه هاي هوايي شهر آران و بيدگل، پويش رشد و توسعه فيزيكي شهر بررسي شده و به اين نتيجه رسيده است كه بر خلاف الگوي سنتي، الگوهاي جديد توسعه شهري ناشي از الحاق زمين به طور گسترده و خارج از يك طرح كاربري زمين اجرا شده اند و بعد از انقلاب با واگذاري و عرضه دولتي و خصوصي زمين در محدوده هاي الحاقي، تنوعي از الگوهاي توسعه فيزيكي حاصل شده و انسجام شهري در آران و بيدگل كمرنگ شده است.