بررسي مولفه هاي معماري بومي در طراحي موزه در جهت ارتقا گردشگري

موزه فضايي ارزشمند در دنياي معاصر است، چرا كه محيط پيرامون و فرهنگ هر منطقه ايي را به انسان ها شناسانده و يادآور تاريخ و دست آوردهاي بشر مي باشد. ارايه كالبدي خاص براي به نمايش گذاشتن آثار در موزه ها نيازمند شناخت معماري بومي مي باشد. متاسفانه امروزه در ايران با گسترش روز افزون تقليد از طراحي و سبك هاي معماري غربي صورت مي گيرد و هيچ توجه ي به شيوه و طراحي بومي و حتي درون مايه هاي آن نيز نميشود. روش تحقيق در اين پژوهش به صورت توصيفي تحليلي است و گردآوري اطلاعات از طريق مطالعات اسنادي صورت گرفته است. در اين پژوهش سعي شده تا راهكارهاي طراحي بومي موزه براي ارتقا گردشگري ارايه شود، كه ضمن برخورداري از الگوهاي معماري بومي پاسخگوي نيازهاي امروز جامعه در كالبدي شايسته براي فرهنگ بومي باشد و بتواند هويت شهر را به گردشگر انتقال دهد.