تاملي بر چگونگي ساماندهي ميدان هاي شهري

از گذشته هاي دور تا امروز، در شهرها فضاهايي براي اجتماع مردم و گفتگو وجود داشته است.در ميان فضاهاي مختلف شهري، فضاهاي باز و ميادين شهري از نقش مهم تر و كليدي تري نسبت به ساير فضاها، برخوردارند. هدف اصلي از ايجاد ميادين شهري بوجود اوردن تعاملات اجتماعي پويا است كه اين موضوع در مطالعات در ايران توجه جدي نشده است و بيشتر عرصه هاي عمومي كه امروزه در سطح شهرها ديده مي شوند، محيط هاي كسل كننده مي باشند. در اين ميان، ميدان شهيد بابايي واقع در قزوين به دور از فضاهاي كسل كننده نيست و با وجود پتانسيل بسيار بالا به ميداني عبوري تبديل شده است. بدين منظور در اين مقاله به منظور زندگي دوباره بخشيدن به ميدان براي رسيدن به فضاي عمومي با هويت و منعطف براي ارتقاي تعاملات اجتماعي پس از بررسي اجمالي پبشينه ي موضوع و تعريف مفاهيم سعي گرديده است تا با اريه ي شاخص هاي كيفيت محيطي موثر بر منعطف ساختن ميدان (بلوار شهيد بابايي)در تعاملات اجتماعي پرداخته شود و در ادامه به مطالعه اجمالي ميدان شهيد بابايي قزوين(بلوار)به عنوان يك ميدان پر تردد شهري پرداخته شده است و همچنين بررسي پتانسيل حال و اينده؛ روش تحقيق ونمونه هاي داخلي و خارجي به اين نتيجه رسيده شده است كه، نبود مديريت شهري مناسب و عدم توجه كافي به پويايي و هويت شهري بيشترين تاثير را در عدم حفظ حيات شهري شهيد بابايي و كمرنگ شدن منعطف بودن آن را در پي داشته است. بنابراين با توجه به اهميت و تاثير حفظ و ارتقا انعطاف پذيري و پتانسيل موجود در محدوده،راهكارها به شكل ايده هاي طراحي به منظور افزايش انعطاف پذيري در ميدان شهيد بابايي شده است.