طراحي معاصر در بناي تاريخي به مثابه فضاي عمومي: تجربه دانشجويان كارشناسي معماري داخلي دانشگاه هنر شيراز

طراحي در بناهاي تاريخي همواره موضوعي دشوار و چالشبرانگيز بوده است و تنوعي از ديدگاهها پيرامون ميزان و شيوة مداخله در آنها ميان متخصصان ديده ميشود. بااينحال معماران داخلي ازجمله متخصصاني هستند كه ميبايست سهم و نقش مهمي در اين ميان داشته باشند. ازآنجاكه تجربة آموزش طراحي در بناهاي تاريخي به ويژه در رشتة معماري داخلي هنوز نياز به همافزايي دارد، در اين پژوهش تجربة دانشجويان كارشناسي معماري داخلي دانشگاه هنر شيراز درزمينة طراحي در بناي كاروانسراي فيل شيراز موردمطالعه قرار گرفته است روش پژوهش تحليل محتوا است و ضمن بررسي طرحهاي دانشجويان از پرسشنامة تشريحي استفاده نموده است. نتايج نشان ميدهند كه دانشجويان معماري داخلي در اين پژوهش بيشتر از رويكرد نوگرا و راهبرد چيدمان در طراحي استفاده نمودهاند. مهمترين چالشهاي آنان در طراحي نيز به ترتيب شامل »انتخاب مصالح«، »درك حد مناسب ايجاد تغيير در بناي موجود«، »ايجاد يكپارچگي فضايي در سيركولاسيون دروني طرح«، »انتخاب راهبرد طراحي مناسب«، »محدوديت در اعمال تغييرات در بناي موجود«، »برگشتپذيري مداخلات« و »حفظ هويت بناي موجود« هستند. توجه بيشتر به راهبردهاي طراحي در آموزش معماري داخلي نيز ميتواند كمك فراواني به چالش دانشجويان در انتخاب راهبرد مناسب در مواجه با بناي تاريخي باشد.