بررسي رابطه محيط – رفتار با تمركز بر تاثير تراكم ساختماني بر الگوي روابط اجتماعي در واحد هاي همسايگي (نمونه موردي: محلات پونك و ملك آباد شهر قزوين)

امروزه به دليل پيشرفت تكنولوژي و ماشيني شدن امور شاهد كاهش تعاملات اجتماعي شهروندان هستيم، هم چنين بلندمرتبه سازي و آپارتمان نشيني اثرات مثبت و منفي زيادي در روابط اجتماعي به همراه داشته است. شناخت اين ابعاد مي تواند تصميم گيرندگان را در جهت اصلاح ساختار شهري و همچنين تبعات مثبت ومنفي كمك نمايد تا از اين بلند مرتبه سازي بر روابط اجتماعي با هدف روشن تر ساختن ابعادمسئله مي پردازد.اهميت روابط اجتماعي بر روحيات، خلقيات، زندگي شخصي و شادابي و نشاط فردي و جمعي بر كسي پوشيده نيست اما نوع سكونت و زندگي امروزي به گونه اي رقم خورده است كه اين امر تحت تاثير عوامل گوناگوني از جمله نوع معماري و طراحي فضاهاي شهري است. اين اهميت در محيط ها و محله هاي مسكوني چه محله هايي كه در آن ساختمان ها بلند مرتبه مي باشند و چه در محله هاي قديم شهر، افراد بخش اعظمي از وقت آزاد خود را در آن مي گذرانند دو چندان مي شود.در اين پژوهش، ابتدا در بخش مباني نظري به تعريف مفاهيم مربوطه پرداخته و سپس با تكميل پرسشنامه توسط شهروندان نتايج توسط نرم افزار spssتحليل مي شوند. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان دهنده اين مي باشد كه تراكم ساختماني به عنوان يك عامل محيطي بر الگوي روابط اجتماعي تاثير گذار است