واكاوي معماري تغيير شكل يافته يك نوع الگوي خانه ي روستايي بومي در گيلان با استفاده از رويكرد نحو فضا

مشاهده تغييرات فيزيكي صورت پذيرفته بر روي معماري خانه هاي بومي روستايي در طول زمان بهره برداري، بررسي چگونگي امكان تغيير روند تكويني معماري بومي را در همان منطقه جغرافياي انساني مي طلبد. بر اين اساس يك خانه ي روستايي در منطقه ي كوهپايه اي روستاي طولارود بالاي تالش كه از جمله الگوهاي پرتكرار و تكامل يافته ي معماري بومي در منطقه محسوب مي گردد و نيز در طول زمان بهره برداري دچار تغييرات فيزيكي شده است، به عنوان نمونه موردي به صورت هدفمند انتخاب گرديد. در اين پژوهش با رويكردي توصيفي-تحليلي و با دستيابي به عوامل كيفي موثر در ايجاد تغييرات معماري از طريق پرسش از ساكنين و نيز بررسي حالات تغيير شكل، سعي در تحليل كمي آنها از طريق نحو فضا و توسط مولفه هاي نرم افزاري اي-گراف و در نهايت استدلال از طريق منطقي شد. اهميت ايوان در اين الگو به عنوان عنصر اصلي معماري در پذيرش تغيير شكل هاي آتي و در نهايت تغيير الگوي معماري بومي منطقه آشكار گرديد.