شماره ركورد كنفرانس :
5102
عنوان مقاله :
بررسي وجوه معناشناختي حضور توغ در هنرهاي تجسمي ايران معاصر (بررسي موردي نقاشي- ارتباط تصويري - طراحي)
پديدآورندگان :
گودرزپروري پرناز p.goodarzparvari@iauctb.ac.ir گروه ارتباط تصويري، دانشكده هنر، واحد تهران مركزي، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران، ايران , عارف محمد m.aref@iauctb.ac.ir گروه نمايش، دانشكده هنر، واحد تهران مركزي، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران، ايران , اصغرزاده منصوري تيلا tilamansoury1482@gmail.com گروه پژوهش هنر، دانشكده هنر، واحد تهران مركزي، دانشگاه آزاد اسلامي، تهران، ايران
كليدواژه :
توغ , علامت عاشورايي , معناشناسي , هنر ديني معاصر ايران , كاركرد نشانه
عنوان كنفرانس :
تجلي آئين هاي عاشورا در هنر ايراني
چكيده فارسي :
هدف از پژوهش حاضر كشف رابطه‌ي بين علامت (به‌عنوان يك نمونه از صنايع‌دستي فلزي ايراني- اسلامي) با هنرهاي تجسمي حيطه‌ي مذهبي در سال‌هاي اخير كشور است. طوق (توغ) از ديرباز يكي از ابزارهاي مخصوص عزاداري سيدالشهدا در فرهنگ و تمدن ايراني اسلامي است. در سده‌ي نهم و دهم هـ.ق شاهد حضور توغ در نگارگري‌هاي ايراني هستيم. و بعدها در دوران پهلوي نيز حضور چشمگيري در نقاشي مكتب سقاخانه به‌عنوان عنصري از هنر عاميانه مردم ايران داشته است. اما بعد از انقلاب اسلامي ايران بخصوص در سال‌هاي اخير شاهد حضور گسترده علامت در طراحي زيرشاخه‌هاي مختلف ارتباط تصويري (همچون پوستر، تصويرسازي، آرم و لوگو و ...) نقاشي، دكوراسيون، طراحي زيورآلات و مد و لباس بوده‌ايم. پژوهش حاضر به روش توصيفي- تحليلي سعي دارد به پاسخ سؤالاتي همچون چگونگي حضور علامت در اين آثار و معناشناسي صورت‌هاي مختلف اين علامت‌ها در تركيب با ديگر آثار هنرهاي تجسمي بپردازد. شيوه جمع‌آوري اطلاعات كتابخانه‌اي و ميداني بوده و نتيجه‌ي حاصله نشان مي‌دهد در سال‌هاي اخير علامات عاشورايي علاوه بر كاربرد اصلي خود (ابزار عزاداري) دچار دگرگوني‌هايي نيز شده و كاركردهاي جديدي به خود گرفته است و در گرافيك مذهبي بارزتر از بقيه موارد خودنمايي مي‌كند. در ضمن يكي از اصلي‌ترين عناصر طراحي زيورآلات مذهبي با عنوان «پلاك مذهبي» بوده و در كل به‌عنوان يكي ازنمادهاي اصلي هنر شيعي در جهان به شمار مي‌رود.
