بررسي تاثير فرآيند عمليات حرارتي بر روي ميكروساختارهاي نفوذي و غيرنفوذي و استحكام كششي و سختي ميلگردهاي توليد شده به روش نورد گرم

ميلگرد، يكي از متداول‌ترين مقاطع فولادي است كه در صنعت ساختمان براي جبران استحكام كششي پايين بتن مورد استفاده قرار مي‌گيرد. در اين پژوهش به بررسي تاثير سه ميكروساختار فريت، فريت-پرليت و مارتنزيت تمپر شده بر خواص مكانيكي ميلگردها با استفاده از آزمون‌هاي كشش، سختي و اندازه‌گيري ازدياد طول نمونه‌ها پرداخته شده است. در اين پژوهش به طور كلي ابتدا نمونه هاي 1، 2، 3 و4 را به مدت زمان 1 ساعت در 950 درجه سانتي‌گراد داخل كوره قرار داده تا كاملا آستنيته شوند و سپس نمونه‌ها را به ترتيب داخل كوره (ميلگرد1)، مجاورت هوا (ميلگرد2)، مجاورت جريان هواي سرد (ميلگرد3) و در آب (ميلگرد4)، سرد شده است. نتايج آزمايشات نشان مي‌دهد ميلگرد سرد شده در آب بيشترين مقدار سختيHV 337 را نسبت به ديگر ميلگردها دارا است اما از طرف ديگر مقدار ازدياد طول اين نمونه برابر با 4 درصد مي‌باشد و در مقايسه با ديگر نمونه ها كمترين مقدار است كه به دليل ساختار بسيار سخت و ترد مارتنزيتي آن مي‌باشد. بهترين نتايج به دست آمده مربوط به ميلگرد شماره 3 است كه مقدار تنش تسليم و استحكام كششي نهايي آن به ترتيبMPa 352 وMPa 614 مي باشد و مقدار ازدياد طول به دست آمده برابر20 درصد است.