نقش محيط يادگيري در پرورش خلاقيت كودكان با تاكيد بر استفاده موثر از طبيعت

توجه به نيازهاي كودكان و ايجاد فضايي كه يادگيري به نحو موثر در آن انجام پذيرد، مكاني پاسخگو براي طيف گسترده نيازهاي كودكان باشد و بعد از خانه دومين محل زندگي كودكان محسوب گردد، نيازمند مطالعات و پژوهش هاي عميق در حوزه رفتار و محيط مي باشد. كودكان نيازمند محيطي هستند كه علاوه بر نيازهاي فيزيكي و فضايي مورد نياز آنها، از ديدگاه روانشناسي و رفتاري نيز تامين كننده نيازهاي آنها باشد؛ محيطي كه شرايط شكوفايي استعدادها و خلاقيت و تخيل هنري آنها را فراهم كند. يكي از عوامل مهم در طراحي معماري چنين فضايي و آموزش و پرورش قوه خلاقه كودكان، ارتباط با طبيعت است. چراكه طبيعت سرشار از تنوع و پيچيدگي بوده و كودكان را به تفكر، تخيل و تحرك وامي‌دارد. در اين پژوهش ابتدا گردآوري داده ها از روش توصيفي و كتابخانه اي انجام و نمونه هاي موردي براي سنجش و مقايسه الگوها و مدل هاي بدست آمده، جمع آوري شد. سپس با تجزيه و تحليل محتواي مطالب گردآوري شده، نتايج نهايي مشخص و تدوين گرديد. براي تجزيه و تحليل نتايج نهايي به دست آمده نيز از روش استدلال منطقي استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه موثرترين روش هاي آموزش خلاقيت، روش هايي هستند كه براي ايجاد انگيزه و فراهم كردن فرصت هاي يادگيري فعال به هر دو بعد شناختي و عاطفي انسان در تعامل با طبيعت توجه دارند. از طرفي با توجه به مولفه هاي كالبدي معماري براي طراحي محيط آموزشي خلاق بهتر است به بعد كارايي همچون: استفاده بهينه از مصالح، نور، رنگ، تناسبات فرمي و عملكردي و از سوي ديگر تداعي بيشتر براي كودكان، توجه شود.