ارزيابي شاخص هاي آرمان شهر كودك در راستاي طراحي شهري مطلوب (مورد مطالعه : محله المهدي تهران)

يكي از اصول شهرهاي پابدار پرداختن به مسائل مربوط به آينده سازان و نقش آفرينان آينده شهري يعني كودكان است. يكي از مهمترين شهرونداني كه در طراحي فضاهاي شهري مورد غفلت قرار گرفته اند كودكان هستند و تا به امروز نيازهاي آنها فقط به صورت بوستان و پارك تامين شده است. از اين روي به كمك طراحي شهري مي توان، به تحقق پذيري معيارها و شاخص هاي شهر دوستدار كودك كمك كرد. در توسعه پايدار مفصل به اين بحث پرداخته مي شود. طراحي شهري، معيارها و شاخص هايي براي طراحي شهري دوستدار كودك دارد. طراحي شهري از ابعاد مختلف مانند طراحي كالبدي شهري و نيز پرداختن به ايجاد مفاهيم و طراحي و نيز ساخت فضاهاي شهري و در نهايت تدارك شهري كه داراي ويژگي هايي مانند حس تعلق خاطر براي ساكنين خود است انجام وظيفه مي نمايد. هدف اين پژوهش ارزيابي شاخص هاي آرمان شهر كودك از ابعاد كالبدي مي باشد. استخراج مقدار بهره گيري از شاخص هاي شهر دوستدار كودك و مقدار موفقيت آن در اجرا و ميزان مقبوليت آن در جامعه هدف. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر شيوه انجام از نوع توصيفي-تحليلي بوده و براي جمع آوري اطلاعات از روش هاي استنادي(كتابخانه اي) و پيمايشي(ميداني) استفاده گرديد و نيز ابزار پرسشنامه و مصاحبه باز از ساكنين محله بهره گرفته است. از طرفي به كمك SWOT نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهديد محله از منظر الگوهاي شهر دوستدار كودك مورد بررسي قرار گرفت. محله مورد هدف از نظر طراحي شهري با معيارها و شاخص هاي آرمان شهر كودك فاصله قابل توجهي داشته در برخي موارد نيز بر عكس آن مي باشد. در پايان استراتژي ها و پيشنهادهايي براي رفع مشكلات موجود محله از منظر طراحي شهري دوستدار كودك ارائه گرديد.