تدوين راهكارهاي دستيابي به شاخص هاي شهر دوستدار كودك

امروزه فضاهاي شهري طوري سازمان يافته اند كه اغلب نيازهاي كودكان در آن ناديده گرفته مي شود. فقدان امكانات تفريحي كافي در سطح شهر و محلات، استانده و ايمن نبودن فضاهاي موجود، عدم امنيت كافي در معابر عمومي همگي بخشي از مواردي است كه سبب شده زندگي و تفريح كودكان با وجود محدوديت ها در خانواده خلاصه شود و حضور ميسر كودكان و تفريح آنان به حد كافي ميسر نباشد. اين در حالي است كه كودكان به عنوان حساس ترين و آسيب پذيرترين قشر جامعه كه اعتقادات، فرهنگ و هويت جامعه را از نسلي به نسل ديگر منتقل مي كنند، نيازمند مطابقت شرايط اجتماعي و معماري فضاهاي شهري با نيازهاي خاص خود مي باشند. با مطالعه پيشينه تحقيق مي توان دريافت كه در واقع شهر مناسب براي كودكان، شهري مناسب تمامي سنين است. لذا ضروري است در طراحي شهري گروه كودكان را در الويت برنامه ريزي ها قرار دهيم. در مقاله حاضر با بررسي مباني نظري در باب شهر دوستدار كودك و فضاهاي شهري و ايجاد محيط هاي مطلوب براي كودكان، راهكارهايي اجرايي براي دستيابي به اهداف صندوق حمايت كودكان ملل متحد، پيشنهاد مي گردد. براي دستيابي به اهداف از مطالعات كتابخانه اي به عنوان روش گردآوري اطلاعات استفاده شده است. نتايج پژوهش حاضر نشان مي دهد كه براي حل مسائل و مشكلات مربوط به كودكان بايد قوانين كشور هر چه بيشتر با قواعد جهاني حمايت از كودكان هماهنگ و همخوان شود. در عين حال بايد به اجراي درست و دقيق اين قوانين كوشيد. در نظر گرفتن فرهنگ ها و خرده فرهنگ ها در جوامع مختلف و هماهنگي با آن ها، مي تواند تضميني براي اجراي دقيق قوانين هم پيوند با كودكان باشد.