تأثير عوامل پروكسميك فضايي در راستاي ارتقا خلاقيت كودكان در مهدهاي كودك

امروزه جامعه براي انجام فعاليت هاي اجتماعي، اقتصادي و سياسي كشور به تربيت كودكان خلاق نياز دارد. يكي از عوامل پرورش اين امر فراهم آوردن محيطي مناسب براي بازي است كه عدم توجه به اين عوامل سبب به وجود آمدن معضلاتي از قبيل جلوگيري از پيشرفت رشد فكري، كسب مهارت و خلاقيت كودكان مي گردد. درصورتي كه در حال حاضر در اين حيطه، پژوهشگران به بازي و اثرات آن بر كودكان پرداخته اند، ولي اندكي از تحقيقات به محيط بازي و تأثير آن در شكل گيري خلاقيت اشاره داشته اند. لذا اين پژوهش به دنبال دستيابي به اصول طراحي فضاهاي بازي براي كودكان (مهدها) با تأكيد بر بهره گيري از قابليت هاي محيطي مؤثر بر ذهن و رفتار و رويكرد ارتقاء خلاقيت آنان است. روش تحقيق از نوع كاربردي توسعه اي. به شيوه پيمايش و با استراتژي قياس است. گردآوري داده ها از مطالعات كتابخانه اي و اسنادي براي استخراج عوامل صورت گرفته است. نتايج نشان مي دهد كه مؤلفه هاي آثار كودكان و رنگ داراي همبستگي بالاتري نسبت به ديگر متغيرها مي باشند و براي ارتقاي يك محيط جهت افزايش خلاقيت كودكان بايد از پروژه هاي محرك توسعه فضايي استفاده كرد كه در آن بيشتر به مؤلفه هاي آثار خود كودكان، شكل فضاها، رنگ پرداخته شود.