مولفه هاي تاثيرگذار در طراحي محيط هاي آموزشي براي كودكان مبتلا به اوتيسم و اصول استفاده از آن ها

اوتيسم يك اختلال ذهني و رفتاري است كه در روابط اجتماعي فرد و رشد او تاثير منفي مي گذارد. افراد مبتلا به اوتيسم، در رشد اجتماعي و زبان و گفتگو دچار مشكل هستند و واكنش هاي غيرطبيعي به محرك هاي محيطي نشان مي دهند. درمان قطعي براي اوتيسم وجود ندارد ولي مي توان با تمرين و تكرار و آموزش هاي مناسب،در جهت افزايش مهارت هاي ارتباطي و ارتقا و رشد روابط اجتماعي و زندگي اين افراد كوشيد. آموزش به خصوص براي كودكان كه در ابتداي مسير زندگي هستند بسيار حائز اهميت است پس توجه به آموزش كودكان اوتيسم از مسائل مهمي است كه بايد به آن توجه نمود. معماري به عنوان يك حوزه ي مهم و در ارتباط تنگاتنگ با فضاها و محيط هاي آموزشي و علم روانشناسي مطرح است. كودكان زمان زيادي را در مراكز آموزشي سپري مي كنند پس طراحي فضاهاي مربوط به آن، تاثير زيادي بر رفتار كودكان مي گذارد. در اين مقاله پس از بررسي مولفه هاي موثر در طراحي فضاي آموزشي براي كودكان اوتيسم، به بررسي ضوابط و نحوه استفاده از آن مولفه ها در محيط مي پردازيم. شيوه جمع آوري اطلاعات و نگارش مقاله، مروري بوده و از جمع آوري مقالات مرتبط به موضوع و بعد انتخاب مقاله هاي مرتبط تر از ميان آن ها استفاده شده است. سپس موارد مهمتر از ميان متون مقاله هاي منتخب استخراج شد و طبقه بندي و تشريح گرديد. چند تا از مهمترين فاكتورهاي موثر بر طراحي محيط براي كودكان اوتيسم،شامل رنگ، نور، مصالح، سازماندهي فضاها، چيدمان مبلمان و ... مي باشد كه رعايت ضوابط مربوط به آنها، كه در مقاله شرح داده شده اند، بسيار بر رفتار و احساسات و رشد اجتماعي و احساس آرامش كودكان اوتيسم اثرگذار است.