نگرشي نو در نسبت ماليات بر عايدي سرمايه با رشد نقدينگي و تورم (رهيافتي از نظريه درون زايي پول)

مسأله‌ي تورم در اقتصاد ايران كه با مقوله‌ي انتظارات تورمي در هم آميخته شده، بايد در چارچوب يك بازي تكرار شونده بررسي و حل گردد. در نظريه بازي‌ها، علت اهميت بازي‌هاي تكرار شونده اين است كه هر بازيكن بايد تأثير سياست‌ها و حركات فعلي خود را بر حركات آينده‌اش را در نظر بگيرد. هنگامي كه رشد نقدينگي با تورم دارايي‌هاي سرمايه‌اي و بازدهي فعاليت‌هاي نامولد در يك سيكل هم‌افزا قرار مي‌گيرند، درصورتي كه در اثر سياست‌هايي از جمله ماليات بر عايدي سرمايه، انتظار بازدهي بالا از فعاليت‌هاي سفته‌بازانه منتفي گردد، اين نتيجه در اقدام بعدي بازيگران درج شده و در گام بعد تقاضاي نقدينگي براي فعاليت‌هاي سوداگرانه از بين مي‌رود؛ درنتيجه فشار درون‌زا براي رشد نقدينگي كاهش يافته و در مرحله بعد منجر به كاهش تورم مي‌گردد. بنابراين ماليات بر عايدي سرمايه مي‌تواند به عنوان نقطه شروع موثري در چارچوب يك بازي تكرار شونده براي كنترل مسأله‌ي تورم در اقتصاد ايران باشد. به همين منظور آثار اعمال ماليات بر عايدي سرمايه در بخش مسكن به روش توصيفي- تحليلي مورد مطالعه قرارگرفته است. نتايج بيانگر آن است كه اعمال اين پايه مالياتي منجر به خروج سوداگران از بخش املاك شده و به‌تدريج با افت انتظارات تورمي، سرعت در گردش پول و درنتيجه نوسانات قيمتي كاهش خواهد يافت. در ادامه با كاهش تقاضاهاي سفته‌بازانه پول، فشار درون‌زا براي رشد نقدينگي نيز كاسته مي‌شود كه درنهايت منجر به كنترل تورم خواهد شد.