مديريت استراتژيك سبد پروژه هاي ساختماني با تمركز بر شكل گيري نهادهاي توسعه گر مسكن

مديريت سبد يا مديريت پورتفوليوي پروژه، رويكردي برگرفته از دانش مديريت پروژه است با اين مضمون كه در اين سيستم، مديريت بر تركيبي از پروژه ها با اهداف و شرايط خاص منظور مي باشد و سطحي بالاتر از مديريت پروژه در سازمان ها تلقي مي شود. مديريت سبد پروژه، ارتباطات قوي بين استراتژي و نوآوري برقرار مي كند و به عنوان پل بين مديريت استراتژيك سازمان و مديريت پروژه در نظر گرفته شده ‌است. گزينش پروژه هاي مناسب، تخصيص صحيح منابع محدود سازمان، تحقق تاكيدات بيانيه استراتژيك، هماهنگي و هم افزايي در مجموعه سبد پروژه هاي سازمان و تأمين سلامت روابط سازماني مديران پروژه از جمله مهمترين مباني نظري تشكيل دهنده اين سيستم مي باشد. در گذشته كه سه كنشگر اصلي توسعه؛ يعني سرمايه گذار، پيمانكار و مشاور، هر كدام مجزا عمل كرده و تنها مديريت ريسك بخشي از فرآيند توسعه را بر عهده داشتند، بيشترين ريسك متوجه سرمايه گذار بود، زيرا پيمانكار و مشاور، ذي نفع در سود سرمايه گذاري نبودند و تنها در قبال دريافت حق الزحمه، مديريت ريسك در حيطه مسئوليت اجرايي خود را داشته اند. اين مناسبات ميان اين سه جز از فعالان بخش ساختمان، در شرايط بازار ناپايدار، موجب ركود صنعت ساختمان مي شد، زيرا رونق اين صنعت، وابسته به سرمايه گذاران و تصميم آنها براي پذيرش ريسك سرمايه گذاري بود و در زماني كه گزينه هاي سرمايه-گذاري متعدد و با ريسك كمتر، وجود داشت، سرمايه گذاران، تمايل خود به سرمايه گذاري در اين بخش را كه متغيرهاي تصميم گيري در آن بيشتر و فرآيند آن طولاني تر بود، از دست مي دادند. در اين تحقيق ضمن بررسي كليات مديريت سبد پروژه، ارتباط ميان پورتفوليو، طرح و پروژه بيان شده و فرآيندهاي مديريت سبد پروژه، ريسكها، الگوها و چارچوبهاي انتخاب سبد پروژه هاي ساختماني عنوان مي شوند و مديريت استراتژيك به عنوان زيربناي مديريت پورتفوليوي پروژه، بررسي مي گردد. تحقيق گذري بر تجربيات جهاني هم در زمينه مديريت سبد پروژه هاي ساختماني و هم توسعه گرهاي مسكن دارد و در تطبيق با وضعيت داخل كشور و آسيب شناسي طرح هاي توسعه مسكن در گذشته، ضعفها و الزامات قانوني را بررسي و ضمن ارائه راه كارهاي مناسب، تشكيل دفتر مديريت پروژه استراتژيك در وزارت راه و شهرسازي با هدف تدوين استراتژي هاي مناسب در همه ابعاد توسعه مسكن با رويكرد شهرسازي و در قالب استانداردهاي تعريف شده، مديريت استراتژيك پروژه ها، پايش، كنترل و گزارش گيري از پروژه ها به شكل سامانه اي و نيز شكل گيري نهاد-هاي توسعه گر مسكن را جهت اجراي استراتژي هاي تدوين شده، به عنوان يك ضرورت در جهت رفع مشكلات كنوني صنعت ساخت و ساز كشور بيان مي كند.