پيشبيني حداكثر دريفت و مقاومت باقي‏مانده در ديوارهاي برشي بتن‏آرمه به وسيله تحليل الگوي ترك خوردگي

اين مطالعه با تحليل الگوهاي ترك‏خوردگي در ديوارهاي برشي بتني مسلح تحت بارگذاري چرخه‏اي، معادلات پيش بيني كننده حداكثر دريفت تحمل شده و مقاومت باقيمانده ديوار را بر اساس ويژگي هاي ظاهري ترك خوردگي ارائه مي‏كند. در اين پژوهش از يك بانك اطلاعاتي جامع شامل 236 تصوير از ديوارهاي برشي بتن مسلح آسيب ديده استفاده شده است و معادلات پيشبيني‏كننده مقاومت وحداكثر دريفت بر اساس طول الگوهاي ترك و مساحت خردشدگي سطحي ارائه شده‏است. ارزيابي ميزان آسيب ديدگي سازه‏ها پس از وقوع زمين‏لرزه، از جمله مهم‏ترين و پايه‏اي‏ترين اقدامات مربوط به پس از حادثه به منظور اتخاذ تصميمات مناسب و كاهش ريسك مي‏باشد. درحال حاضر اين مهم غالبا به‏شكل فردي به‏وسيله متخصصين با تكيه بر آيين نامه‏هاي بازبيني چشمي انجام مي‏گيرد كه علاوه بر زمان بر بودن، ممكن است خطاي زيادي را نيز به‏همراه داشته باشد. مرسوم‏ترين مشخصه‏ي كمي براي بيان خرابي عرض ترك مي‏باشد، درحالي كه بعد از اتمام بارگذاري و بازگشتن سازه به وضعيت سكون، بيشتر ترك‏ها بسته مي‏شوند. مقاله حاضر به منظور جبران اين مساله براي تعريف مدل‏هاي پيشبيني كننده از طول ترك به جاي عرض ترك و از مساحت خردشدگي سطحي ديوار استفاده مي‏كند. خروجي اين پژوهش به صورت مستقيم به عنوان يك روش سريع تخمين ميزان خرابي در ارزيابي هاي پس از زلزله به كار مي‌رود.