كتب و دست نوشته هاي عكاسي و نقش آن در گسترش فرهنگ عكاسي در جامعه ي دوران قاجار

Photographic books and manuscripts and its role in spreading the culture of photography in the society of Qajar period

بي ترديدكيفيت و كميت كتب و ساير نشريات در هر جامعه اي، با پيشرفت و آگاهي بخشي و هم چنين رواج و معرفي نوآوري ها و پديده هاي مدرن، همچون عكاسي، ارتباط تنگاتنگي دارد. با بررسي و تحليل اولين كتب، جزوات و دست نوشته هاي مرتبط با عكاسي در قرن 19 و سرآغاز ورود اين رسانه جريان ساز به ايران، مي توان به درك و شناخت روشن تري از جايگاه اين پديده و عوامل موثر بر فراز ها و فرود هاي توسعه ي آن در جامعه ايراني رسيد. اين بررسي به گونه اي سعي بر آن دارد تا با بهره مندي از روش تاريخي و مقايسه اي و رويكرد توصيفي تحليلي و با كاربرد نظريه تاريخ اجتماعي به بخشي از اين پرسش پاسخ دهد؛ با توجه به اينكه عكاسي حدودا 3 سال بعد از اعلام رسمي اختراع عكاسي در جهان، وارد ايران شد، چرا تا سال هاي طولاني ايرانيان نتوانستند آن شكل از پيشرفت و حضور عكاسي در جامعه غربي را تجربه كنند. اين پژوهش، ابتدا به شرح وضعيت و جايگاه كتب و دست نوشته هاي عكاسي در دوران قاجار مي پردازد و در اين جريان عوامل مهم و تاثيرگذاري در اين حوزه همچون تعداد نسخه هاي نوشته ها، رويكرد ها و محتواي آنها، شيوه تصويرسازي و... مورد بررسي و تحليل قرار خواهد گرفت. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه كيفيت و كميت هاي محتوايي و تصويري كتب و نوشته هاي عكاسي به نوعي به طور مستقيم و غير مستقيم بر سطح فرهنگ تصويري و تفكرات مردم جامعه در ارتباط با پديده عكاسي و پذيرش آن، در سرآغاز ورودش به ايران، بسيار تاثير گذار بوده است.