فيلم و تاريخ؛ سيماي بصري عصر قاجار در سينماي ايران

Film and history; Visual image of Qajar era in Iranian cinema

سينما از همان آغاز پيوندهاي چندگانه اي با تاريخ داشت؛ اين پيوندها از يك سو سبب جلب توجهات فراواني از سوي عموم مردم گرديد و از سوي ديگر بحث هاي فراواني را در اين رابطه برانگيخت. در اين ميان در طراحي توليد فيلم هاي تاريخي همواره دو قطب مناقشه برانگيز مورد توجه و بحث و جدل سينماگران، طراحان توليد و كارگردانان است، در يكسو مسئله اصالت و وفاداري به تاريخ و در ديگر سو فاصله گرفتن از اين اصالت بنا به دلايل بياني، الزامات توليدي و سينمايي است. اين اقطاب متباين منجر به شكل گيري بحث هاي زيادي در حوزه طراحي توليد فيلم شده است. به اين ترتيب مقاله پيش-رو قصد دارد تا در وهله اول به بررسي رابطه فيلم و تاريخ و سپس مسئله اصالت و بازنمايي سيماي بصري فيلم هاي تاريخي بپردازد و ضمن بررسي مجمل فيلم هاي سينمايي مرتبط با عصر قاجار به اين پرسش پاسخ دهد كه فيلم هاي سينمايي مربوط به اين دوره تاريخي تا چه حد در پي اصالت بوده و تا چه حد و چرا از وفاداري به آن استنكاف كرده اند. در اين مقاله سعي بر آن است تا نگاهي تاريخي به فيلم هاي سينمايي توليد شده با محوريت عصر قاجار انداخته شود و اجمالا طراحي توليد را در اين فيلم ها ارزيابي نماييم و توضيح دهيم كه اصالت و بازنمايي در طراحي سيماي بصري فيلم هاي تاريخي چگونه بوده و دلايل عينيت و استنكاف از عينيت گرايي در بازنمايي هاي بصري فيلم هاي تاريخي را به اختصار شرح دهيم.