مطالعه قابليت هاي صنايع دستي و هنرهاي بومي شهر جم در راستاي طراحي المان شهري

A Study of the capabilities of handicrafts and native arts of Jam city in order to design an urban element

شهر جم به دليل موقعيت جغرافيايي خود، يكي از قطب هاي گردشگري ايران است از طرفي گرافيك محيطي كه به عنوان يكي از زيرشاخه هاي گرافيك شناخته مي شود، با توجه به پتانسيل و كارايي خود مي تواند با ايجاد زيرساخت ها متنوع منجر به تحولات زيادي در خصوص جذب مخاطب و گردشگر در اين منطقه گردد. مطالعه و شناخت قابليت هاي موجود در هنرهاي بومي و صنايع دستي استان بوشهر و بالاخص شهرجم كه مورد مطالعه اين پژوهش مي باشد، مي تواند به ياري گرافيك محيطي آمده، تا از تركيب آنها و با توجه به اهميت گرافيك محيطي و شهري شاهد توسعه در اين زمينه باشيم. اين پژوهش با رويكردي كاربردي و ماهيت تحقيقي، توصيفي-تحليلي و مطالعه كتابخانه اي و استناد به مقالات معتبر علم در بحث جمع آوري اطلاعات، علاوه بر رسيدن به اهداف خود كه شامل شناخت هنرهاي بومي و سنتي شهر جم و مطالعه ويژگي هاي هنرهاي بومي شهر جم به منظور استفاده درگرافيك محيطي و شهري است؛ قصد پاسخ دهي به سوال خود كه در برگيرنده «شناخت ويژگي هاي نقوش، فرم، متريال موجود در صنايع دستي شهر جم است»مي باشد را دارد. آنچه در نهايت از اين پژوهش استنتاج گرديد، بيانگر اين موضوع است كه، تنوع هنرهاي بومي اين منطقه و همچنين قرار گرفتن هر يك از هنرها در دسته-هاي مخصوص مانند بافندگي، حصيربافي و غيره باعث شناخت متريال هاي مختلف شده و در بحث استفاده از نقوش صنايع دستي مانند گليم و گبه شاهد اقتباس گيري از نقوش قشقايي هستيم و اما در ساير دسته ها مانند حصيربافي ، دوزندگي طرح ها معمولاً به صورت محلي و البته كاملاً انتزاعي به نظر مي آيند كه استفاده از آنها در گرافيك محيطي و شهري به خوبي مي تواند بازگوكننده نوع هنر آن منطقه و همچنين انتقال دهنده پيام باشد.