بررسي ظرفيت هاي نقاشي قهوه خانه اي دوره قاجار و تاثير آن در عناصر فرمي، نمايشي، شنيداري و ديداري در سينماي ايران

A Study of Qajar Coffee House Painting Capacities and Its Impact on Formal, Theatrical, Audio and Visual Elements in Iranian Cinema

نقاشي قهوه خانه اي از هنرهاي تصويري و نمايشي ايراني مي باشد كه نقش زيادي در پاسداري و حفظ داستان هاي ملي داشته است. اين هنر در دوران قاجار و بعد از آن به عنوان يك وسيله ارتباط جمعي مورد توجه عموم مردم بوده است.اين هنر به سبب عاميانه بودن و ويژگي رسانه بودن آن مي تواند در رسانه هاي جديد مانند سينما مورد استفاده قرار بگيرد.براي ايجاد سينمايي مطابق با شاخص هاي بومي و فرهنگ ايراني، به همان اندازه كه به دقت، پژوهش و كشف عناصر فرهنگي و اجتماعي امروز جامعه ايراني نيازمند است به جست و جو وشناخت عناصر بومي فرهنگي كه در هنرهاي سنتي به كار رفته،نيز نياز است. اين پژوهش قصد دارد ظرفيت هاي اين هنر را بررسي كرده، و قرارداد هاي به كار برده شده در آن را بررسي كند و زمينه را براي كاربرد اين عناصر در سينماي ايران فراهم كند. اما براي ارتباط بين دو هنر، ابتدا بايد قرارداد هاي به كار برده شده در رسانه مبدا را جست و جو كرد و سپس با ابزارهاي مناسب در رسانه مقصد به كار برد. در مسير اين پژوهش، تمركز بر عناصر فرمي بوده است.در بخشي از اين پژوهش به معرفي نقاشان اين هنر پرداخته مي شود و آثار محمد مدبر و حسين قوللر آقاسي معرفي مي شود.در انتها به تاثيرات اين هنر بر سينماي ايران پرداخته مي شود و به روش توصيفي_تحليلي عناصر و قرار دادهاي خاص اين هنر كه نزديكي زيادي با مفهوم ميزانسن در سينما دارد، استخراج و بررسي مي شود.