بررسي تاثيرات نقاشي قهوه خانه اي دوره قاجار و تعزيه بر سينماي ايران

Investigating the effects of Qajar coffee house painting and taziyeh on Iranian cinema

نقاشي قهوه خانه اي از هنرهاي تصويري و نمايشي ايراني مي باشد كه نقش زيادي در پاسداري و حفظ داستان هاي ملي داشته است. اين هنر در دوران قاجار و بعد از آن به عنوان يك وسيله ارتباط جمعي مورد توجه عموم مردم بوده است.اين هنر به سبب عاميانه بودن و ويژگي رسانه بودن آن در رسانه هاي جديد مانند سينما مورد استفاده قرار بگيرد. از موضوعات اصلي اين نقاشي، حادثه عاشورا و حوادث پس از آن مي باشد. اين هنر نزديكي زيادي با هنر شبيه خواني و نقالي و تعزيه دارد. براي ايجاد سينمايي مطابق با شاخص هاي بومي و فرهنگ ايراني، به همان اندازه كه به دقت، پژوهش و كشف عناصر فرهنگي و اجتماعي امروز جامعه ايراني نيازمند است به جست و جو وشناخت عناصر بومي فرهنگي كه در هنرهاي سنتي به كار رفته، نيز نياز است. تعزيه نيز همواره با فرهنگ هاي عاشورايي همراه بوده است و جلوه اي از اين رويداد مي باشد. كارگردانان زيادي در سالهاي اخير از تعزيه و عناصر آن در فيلم هاي خود بهره گرفته اند. در اين پژوهش به اين تاثيرات اشاره مي شود. هنر تعزيه و نقاشي قهوه خانه اي اشتراكات زيادي باهم دارند. اين پژوهش قصد دارد ظرفيت هاي اين هنرها را بررسي كرده، و قرارداد هاي به كار برده شده در آن را بررسي كند و زمينه را براي كاربرد اين عناصر در سينماي ايران فراهم كند. اما براي ارتباط بين دو هنر، ابتدا بايد قرارداد هاي به كار برده شده در رسانه مبدا را جست و جو كرد و سپس با ابزارهاي مناسب در رسانه مقصد به كار برد. در مسير اين پژوهش، تمركز بر عناصر فرمي بوده است.در بخشي از اين پژوهش به معرفي نقاشان اين هنر پرداخته مي شود و آثار محمد مدبر و حسين قوللر آقاسي معرفي مي شود.در انتها به تاثيرات اين هنرها بر سينماي ايران پرداخته مي شود و به روش توصيفي_تحليلي عناصر و قرار دادهاي خاص اين هنر كه نزديكي زيادي با مفهوم ميزانسن در سينما دارد، استخراج و بررسي مي شود.