اخلاق حرفه اي، من اخلاقي و فلسفه مدرن

چگونگي ظهور و بروز اخلاق حرفه اي و آراء و انديشه هاي مربوط به آن موضوعي است كه همواره دغدغه ذهني و فكري هر مكتب، بوده است؛ چرا كه در تحليل فلسفي اخلاق حرفه اي، انسان موجودي مركب از نفس و بدن است كه خصوصياتي چون آگاهي و تعلق، اراده ي آزاد و مختار، تمايلات و گرايشات نفساني خاص، كه؛ همه مرتبط به نفس اصيل و حقيقت پايدار انسان هستند او را از ساير جانداران متمايز مي سازد. انسان مدرن و پسامدرن با تمام محتوايش بر كاكل تفكري سوار شده است كه آن تفكر داراي سه جنبه ي متافيزيكي ، روانشناسي و پديدارشناسي است. اين تفكر كه گاهي به خود مي انديشد- من فكر مي كنم پس هستم- و گاهي به ديگري- من فكر مي كنم پس اشياء هستند- و گاهي هم، هم آغوش با ديگري است-من انديشه مي كنم انديشه اي را- من ديگر بنياد و رو به سوي خود بنياد، يعني تفكراخلاقي را؛ كه در مكاتب اخلاقي ارزش مدار غرب، برگرفته از نوع جهان بيني و بينش كلي به حقيقت انسان است، را شكل مي دهد. اخلاق حرفه اي آن گونه اخلاقي است كه فرايند عمليات عقلاني انسان را از حس تا فهم و از فهم تا تخيل و تعقل و از آن جا به علم و عمل مورد كن و كاش و تفحص قرار داده و گوهر فطرت را در درون انسان مادي كشف و به اخلاق و انسانيت و رفتار اخلاقي پيونده زده است.