اخلاق فلسفي در حوزه روانشناسي

انسان براساس فلسفه به شناخت خود، هستي و ارزش‌هاي پيرامون خود پرداخته، تصميمات و رفتارهاي فردي را براساس آن شكل مي‌دهد. فلسفه، اعتقادات و ارزش‌ها، روش ارتباط افراد را با يكديگر تعيين مي‌نمايد و مجموعه اعتقادات و ارزش‌هايي است كه رفتار فرد را هدايت كرده و شكل مي‌دهد. علم اخلاق نيز مانند هر علمي با پاره اي از دانش هاي موجود، تناسب و رابطه اي نزديك دارد. در اخلاق اسلامي رويكردها و مشرب‌هاي متفاوتي وجود دارد كه دستگاه‌ها و نظام‌هاي اخلاقي گوناگوني را پديد آورده است. يكي از اين رويكردها و مشرب‌ها، «اخلاق فلسفي(عقلي)» مي‌باشد .اخلاق فلسفي را گونه‌اي از نظام‌هاي اخلاقي دانسته‌اند كه مبادي، هدف، گفتارها و روش‌هايش را از نوعي فلسفه دريافت مي‌كند. ماده اين‌گونه اخلاق، يك نظام ارزشي و هنجاري(مثلاً ديني)، و صورت آن، مقولات و گفتارهاي فلسفي است. در پژوهش حاضر براي تبيين قلمرو علم اخلاق و تكميل شناسايي آن مناسبات علم اخلاق را با بعضي از علوم نزديك به آن از قبيل علوم تربيتي(تعليم و تربيت و روان شناسي) مورد مطالعه قرار گرفته شده است،كه؛ با رويكرد نظري و با هدف تبيين رابطه علم و فلسفه اخلاق تدوين يافته است. پس از بيان ماهيت اخلاق و تعريف علم اخلاق، به بازشناسي حوزه‌هاي مختلف مطالعات اخلاقي مي‌پردازد. علاوه بر تبيين دامنه شمول مطالعات فلسفي درباره اخلاق، رابطه ميان اخلاق توصيفي، هنجاري و فرا اخلاق مورد بررسي قرار گرفته است.