شناسايي ادعا و عوامل ايجاد آن و بررسي مديريت دعاوي در قراردادهاي عمراني ايران و فيديك و ارايه راهكارها

شرايط عمومي پيمان كه در قراردادها مورد بهره برداري قرار مي گيرد به نوعي مبنا و اساس قراردادهاي عمراني است كه بين كارفرما و پيمانكار يا كارفرما و مهندس مشاور منعقد مي گردد. بخش عمده اي از دعاوي و اختلافات بين كارفرما و پيمانكاران، از جامع نبودن مفاد شرايط عمومي قراردادها و عدم توجه كافي به زواياي پنهان اين روابط دو طرفه در هنگام تنظيم و مبادله قرارداد مي باشد .وجود ابهام در مفاد قرارداد، سبب برداشت هاي متفاوت هر يك از طرفين خواهد شد كه در نهايت علاوه بر ايجاد سوء تفاهمات و خدشه دار كردن رابطه كارفرما و پيمانكار يا مشاور، سبب اتلاف زمان و هزينه در پروژه خواهد گرديد. اگر چه در هيچ پروژه اي نمي توان احتمال بروز اين ادعاها را از ميان برد، اما مي توان با شناسايي علل و منشأ اصلي بروز ادعاها، تا حد زيادي از وقوع آنها در پروژه جلوگيري كرد. در همين راستا اين تحقيق به روش كتابخانه اي و بررسي پروژه هاي انجام شده و اسناد مربوط به آنها، مطالب در اين زمينه را جمع آوري كرده است. به اين ترتيب پس از معرفي اجمالي فدراسيون بين المللي فيديك و انواع قراردادهاي آن و ضمن باز خواني مفهوم مديريت دعاوي و جايگاه آن در دانش مديريت پروژه، ادعاها به چهار بخش دسته بندي گرديد و عوامل مرتبط با هر كدام از آن چهار بخش شناسايي شدند، سپس بر اساس بيشترين عامل مطرح شده در تحقيقات، ده مورد از مهمترين موارد هر بخش انتخاب گرديد، بخش اول منشأ بروز ادعا، بخش دوم علل ايجاد ادعا، بخش سوم نوع ادعا و بخش چهارم نوع خواسته ادعا مي باشند. همچنين در ادامه، راهكارهاي فيديك و استاندارد مديريت پروژه براي رسيدگي به آنها عنوان شده است. در انتها پيشنهادات و راهكارهايي براي ادعاهاي متداول و نسبتا بحراني تر ارائه گرديده است.