نقش ميانجي تسهيم دانش در رابطه بين رهبري قابل اعتماد و توسعه رفتار نوآورانه

مقدمه و هدف: امروزه، سازمان ها براي رشد به نوآوري نياز دارند. نوآوري، به بروز رفتار نوآورانه بستگي دارد كه مي تواند تحت تاثير عوامل مختلفي صورت گيرد. رهبري قابل اعتماد يكي از عواملي است كه مي تواند بر اين رفتار تأثير بگذارد. هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطه بين رهبري قابل اعتماد و توسعه رفتار نوآورانه، با نقش ميانجي تسهيم دانش در ميان كاركنان دانشگاه علوم پزشكي ياسوج مي باشد. روش بررسي: پژوهش حاضر از منظر هدف، كاربردي و از لحاظ نحوه گردآوري داده ها، جزء تحقيقات توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه اماري مطالعه، 190 نفر از كاركنان دانشگاه علوم پزشكي ياسوج در سال 1397 بوده است. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 127 نفر تعيين گرديد. . ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه استاندارد است. جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS 25 در بخش استنباطي و براي برازش مسير از نرم افزار LISREL8.8 استفاده شد. يافته ها: رهبري قابل اعتماد رابطه، مثبت و معنا داري با تسهيم دانش (577/0) دارد. از ميان ابعاد رهبري قابل اعتماد شفافيت رابطه اي (521/0) بيشترين رابطه را با تسهيم دانش دارد و بعد از آن به ترتيب چشم انداز اخلاقي دروني شده (512/0)، پردازش متوازن (511/0) و خودآگاهي (495/0) با تسهيم دانش در رابطه اند. علاوه بر اين تسهيم دانش رابطه مثبت و معنا داري با توسعه رفتارهاي نوآورانه كاركنان (642/0) دارد. نتيجه: مديران سازمان هاي سلامت محور بايد با رفتارهاي خود ارتباطات سازنده و صميمي را بين كاركنان سازمان بهبود بخشند وآموزش هاي لازم را در خصوص تسهيم هر چه بيشتر دانش در نظر بگيرند.