معاصرسازي الگوهاي فضايي گونه هاي مسكوني خانه هاي تاريخي تبريز با رويكرد ارتقاء آسايش در مجتمع هاي مسكوني

Modernization of the spatial patterns of traditional tabriz homes with an approach to improving the comfort of residents complex

چكيده: با افزايش جمعيت و نياز روز افزون به تامين مسكن، رشد سريع آپارتمان سازي انبوه در كشور شاهد بوده ايم كه اين امر تا حد قابل توجهي موجب افت كيفيت زندگي و بروز مشكلات جسماني و رواني فراوان گرديده است. شهر تبريز به عنوان يكي از كلانشهرهاي كشور نيز از اين واقعيت مستثني نبوده است. به سبب وجود اين معضلات، مقاله حاضر سعي دارد تا با بررسي الگوهاي فضايي خانه هاي سنتي، ابتدا ويژگي هاي اصلي آنها را بازشناسي نموده و سپس چگونگي تاثيرگذاري آن عوامل بر ارتقاء آسايش ساكنين در مجتمع هاي مسكوني معاصر را بررسي كند. بدين منظور، اطلاعات لازم از طريق برداشت ميداني، كتابخانه اي و تحليل مقالات و ساير مستندات مكتوب جمع آوري و نتايج حاصل دسته بندي گرديدند. مقاله حاضر با روش تطبيقي انجام پذيرفته و مي تواند از بررسي عوامل و تحليل هاي انجام شده و تبيين ويژگي هاي خانه هاي سنتي تبريز، تلاشي براي تامين نيازهاي رواني و آسايش ساكنين باشد. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه آرامش ساكنين در خانه هاي سنتي ناشي از نگاه به فطرت انساني، خواست ها و نيازهاي انساني در آن خانه ها بوده است. بر اين اساس بايد از طريق به حداكثر رساندن ميزان نورگيري، افزايش فضاي سبز شخصي شده، سازماندهي مناسب فضاي سبز در اطراف مجتمع و رعايت سلسله مراتب قلمروها از عمومي تا خصوصي جهت حفظ حريم و امنيت، به هدف يادشده دست يافت و موجب ارتقاء كيفي خانه هاي امروزي گرويد.