انتخاب الگوي بهينه توسعه و تدوين چارچوب طراحي شهري محله كوهسار- با تأكيد بر كاربرد فرايند تحليل سلسله مراتبي

Selecting optimal mode of development and codification urban design framework for Kouhsar neighborhood- with emphasis on analytic hierarchy process usage

محله كوهسار تهران در اراضي پايكوهي و شرايط استراتژيك از سوي توسعه غيراصولي تهديد مي شود. در چنين شرايطي تدوين چارچوب طراحي شهري و الگوي توسعه الزامي خواهد بود كه نيازمند اتخاذ تصميمات مهمي توسط شهرسازان است. دانش شهرسازي همواره در محيطي پرچالش و درگير با مسائل پيچيده اي عمل مي نمايد كه علل گوناگون، معيارهاي كيفي، اهداف متعدد و همپوشان، تعارض احتمالي ذي نفعان و ذي نفوذان و ... شهرسازان را ملزم به اتخاذ تصميمات دشواري مي نمايد. مقاله حاضر يا اين فرضيه كه راهكار استفاده از روشهاي رياضي و منطقي جهت مساعدت در تحليل يافته ها و سنتز نتايج يكي از پيشنهادات معقول است، سعي دارد كاربرد روش هاي ارزيابي چندمعياره را در شهرسازي به آزمون گذارد. در پاسخ به سوالاتي نظير چگونگي دستيابي به الگوي بهينه براي توسعه محله كوهسار؟ و آيا روش تحليل سلسله مراتبي در تصميم سازي محيط شهرسازي كارامد است؟مقاله پيش رو روش مطالعات ميداني و نيز مطالعات كتابخانه اي- اسنادي را درپيش گرفته و تصميم سازي براي توسعه محله كوهسار را از طريق فرايندهاي منطقي دنبال مي نمايد. يافته-هاي مقاله نشان مي دهد روش تحليل سلسله مراتبي در برخورد با معيارهاي كيفي و كمي (در ساختاري با ارتباط يكسويه بين معيارها) بخوبي مي تواند پاسخگوي تصميم گيري يا انتخاب ارجح ترين گزينه از بين حق انتخاب هاي موجود باشد.