ارائه راهبرد الگوي بهينه رشد هوشمند در توسعه شهري(نمونه موردي شهر مشهد)

Presentation of an Optimal Smart Growth Pattern Strategy in Urban Development (Case Study of Mashhad City)

در دهه‌ي آخر قرن بيستم رشد هوشمند به عنوان راهبردي جامع براي مقابله با گسترش پراكنده و كم تراكم مناطق پيراموني شهرها مطرح و در بسياري از كشورهاي توسعه يافته به كار گرفته شد. رشد هوشمند الگوهاي كاربري فشرده و مبتني بر پياده روي و دوچرخه سواري را مطرح مي‌كند. در اين پژو هش به سنجش و رتبه بندي شاخصهاي مولفه رشد هوشمند پرداخته شده است . اين پژوهش از نظر هدف از نوع كاربردي، از لحاظ روش تحقيق از نوع توصيفي تحليلي مي باشد. چارچوب نظري با استفاده از روش هاي معمول در مطالعات شهري شامل بررسي اسنادي و مطالعات ميداني نظير مراجعه به كتابخانه، مراكز اطلاعاتي در محدوده مورد مطالعه انجام شد. جهت بررسي فرضيه ها با استفاده از نرم افزار GIS و اطلاعات آماري در دسترس (شامل آمار سرشماري هاي نفوس و مسكن سال 1390 و نيز اطلاعات سالنامه هاي آماري شهرداري مشهد و آمارنامه حمل و نقل شهر مشهد) و با بهره گيري از روش هاي تحليل و تصميمم گيري همچون روش TOPSIS و روش AHP پرداخته خواهد شد همچنين جهت سنجش رشد هوشمند در مناطق 13 گانه شهر مشهد شاخص هايي بر اساس اصول نظريه رشد هوشمند تدوين گرديد، سپس براي هر يك از معيارهاي اصلي زيرمعيارهايي مشخص شد به طوري كه در مجموع 54 زيرمعيار براي شناسايي مؤلفه هاي رشد هوشمند در سطح شهر مشهد به دست آمد. سپس هر يك از معيارهاي اصلي پس از تعيين ضريب اهميت مورد تحليل قرار گرفت و رتبه بندي مناطق به لحاظ هر شاخص اصلي صورت پذيرفت. سپس از روي هم گذاري تمامي متغيرها در نرم افزار به رتبه بندي مناطق 13 گانه شهر مشهد پرداخته شد، به طوري كه در ميان مناطق شهر مشهد، منطقه 12 با ضريب امتياز 0.58 در رتبه اول، منطقه ثامن با ضريب امتياز 0.53 در رتبه دوم و منطقه 8 با ضريب امتياز 0.4 در رتبه سوم قرار گرفته است، كمترين رتبه نيز مربوط به منطقه 3 و 4 با 0.233 و 0.239 مي باشد.