هويت در معماري ايراني اسلامي

مقوله اي به نام هويت سابقه اي به بلنداي تاريخ دارد.آن زمان كه انسان احساس كرد بايد به كيستي و چيستي خود در برابر طبيعت و ماوراي طبيعت پاسخ گويد ,هويت متولد شد. بزرگان حوضه هاي مختلف علوم اجتماعي در طول تاريخ در مورد مساله هويت نظريه هاي متنوع داده اند كه بعضا در تضاد با يكدير قرار ميگيرند و اين خود گواهي است بر پيچيدگي و ابهام موجود در مبحث هويت. در اثر به وجودآمدن بحران هاي هويت و به واسطه خصوصيت ذاتي مفهوم هويت كه مرتبا در حال تغيير و تحول است بعضا راهكارهايي سطحي و مقطعي به منظور ايجاد هويت به كار برده مي شود . در واقع استفاده از چنين روش هايي تنها توهمي از هويت به وجود مي آورد.در اين مقاله به دنبال يافتن شاخصه هاي هويت در معماري ايراني اسلامي در عرصه مطالعات نظام يافته اي به منظور دست يابي به راه حل هايي جهت كاربرد اصول هويت درمعماري بناهاي امروزي با اشاره اي به چند نمونه الگوي ايراني اسلامي هستيم.با در نظر گرفتن اين اصل كه اين معماري مفهومي است كه در هر زماني و مكاني و با فناوري، دانش و سرمايه‌گذاري متناسب آن زمان تجلي خاص خود را دارد.