آموزش ذينفعان، جوامع محلي و بهره برداران منابع طبيعي تجديدشونده با نگاه ديني و اسلامي

انسان در ابتدا، بر اين باور بود كه مشكلات پيش آمده در حوزه منابع طبيعي را مي تواند با فنّاوري هاي پيشرفته حل نمايد. اما در ادبيات پايداري نيمه دوم قرن بيستم چنين مطرح گرديد كه بحران هاي زيست محيطي كه به دست انسان مدرن به وجود آمده اند، تماماً از اين طريق برطرف نمي شود، بلكه نيازمند تغيير رفتار انسان و اصلاح پارادايم آنها است. در همين راستا، بسياري بر اين باورند كه بخش اعظم بحرانهاي زيست محيطي در واقع يك نوع بحران ديني است و جدايي دين از زندگي دنيوي، مي تواند مهمترين عامل بروز اين بحران ها در كنار عوامل فني و اقتصادي باشد؛ زيرا بوم شناسي انساني، به شدت تحت تأثير باورهاي ديني انسان نسبت به ماهيت و طبيعت انسان، قرار دارد. باورهاي اخلاقي و ارزش هاي مذهبي بر رفتار انسان نسبت به ديگران و منابع طبيعي، تأكيد بر اين دارند كه راه حل بسياري از مشكلات تخريب منابع طبيعي و محيط زيست، در بازگشت مجدد به سنت اديان بايد جستجو شود. درنتيجه اگر انسان يك رويكرد فكري و فرهنگي همراه با دين و معنويت را دارا باشد، مي تواند با درك عقلاني، رحماني و اخلاق قرآني، مناسبات درستي با ديگران و منابع طبيعي برقرار كند. با توجه به مباحث بالا، براي رفتاري عاقلانه و عارفانه با اين هداياي الهي بايد در راستاي اصلاح پارادايم و نگاه انسان ها اقدامات لازم صورت پذيرد كه بهره گيري توأمان از ظرفيت هاي فني و ديني براي دستيابي به آموزش اثربخش ذينفعان، جوامع محلي و بهره برداران منابع طبيعي تجديدشونده از مهمترين اين تلاش هاست.