بازشناسي هويت تاريخي بنات الله در تاريخ فرهنگي اسلام

آگاهي از باورهاي تاريخي اعراب در قبل از اسلام، يكي از ضوابط مهم در فهم و تفسير قرآن كريم است. امروزه عليرغم پيدايش علوم جديد، فهم ما از بسياري از آيات، از جمله آيات مرتبط با خدابانوان موجود در انديشه اعراب، هنوز فهمي ناقص و مبهم است و برهمين اساس، چالش هاي بسياري را نيز در مواجهه با اينگونه آيات داريم. مخصوصا با رشد جنبش هاي زنانه و شكل گيري خوانش هاي زنانه از قرآن كريم، كه شبهات زيادي را در مواجهه با جايگاه زنان در اسلام ايجاد نموده اند و از آن جا، ضرورت بررسي و مداقه قرآن پژوهان معاصر، آن هم براساس اصول و قواعد معيار تفسيري را ايجاب مي كنند. در اين راستا نوشتار حاضر بر آن است تا انگاره بنات الله يا دختران خداوند را در تاريخ فرهنگي اعراب، به بحث و بررسي بگذارد و ماهيت هريك از اين الهگان يعني لات و منات و عزي را واكاوي نمايد. البته با مفروض گرفتن اينكه منظور از بنات الله، ملائكه باشند، چنانكه مفسران گفته اند، اينكه خاستگاه باور به هريك از اين خدابانوان چيست و علت رشد آن ها در طول تاريخ فرهنگي اعراب كدام است؛ نيازمند آن است تا ويژگي ها و ماهيت هريك از اين خدابانوان را، از جهات مختلفي همانند نام شناسي، تاريخ آشنايي اعراب با ايشان و نيز از حيث باورهاي آييني و نمادين پيرامون هريك، مورد بررسي قرار دهيم. بدون شك، فهم و درك موقعيت معنوي زن در انديشه باستاني اعراب و از آن جا در قرآن كريم، بدون تحقيق درباره هريك از اين الهگان، فهمي كامل نيست و تفاسير فمينيستي دوران حاضر نيز، خالي از چالش نخواهند بود.