ناخودآگاه فرهنگي و بازتوليدگفتمان استبداد منور : مطالعه موردي مجله كاوه و ايرانشهر

تاريخ فرهنگي هر ملت زيربنايي ترين اشكال توليد معنا براي زيستن را هنگام مواجهه با واقعيت زمانه توليد مي كند.به واقع معنا امري قراردادي از چگونگي برساختن آرمان مشترك در رابطه با خود و ديگري است كه اين مهم در تاريخ ايران معاصر در جريان انقلاب مشروطه و برآمدن پهلوي با تمركز بر استبداد منور عينيت يافت. بر اين اساس هدف مقاله حاضر بررسي جلوه هاي بازانديشي و توجيه استبداد منور ذيل مقالات مجلات كاوه و ايرانشهر در تاريخ فرهنگي معاصر است. در اين لحظه تاريخي مسأله نخبگان ايراني چه بود كه موجب شد در ارزشها و آرمانهاي مشروطه تجديد نظر كنند و حكومت قانون را ذيل حاكميت استبداد فردي توجيه نمايند؟يافته ها كه به روش توصيفي، استفاده از منابع كتابخانه اي و بكارگيري روش تبارشناسي ميشل فوكو بدست آمده، نشان مي دهد كه تجربه تاريخي نظم بخشي استبداد در ذهن و زبان نخبگان و جامعه موجب شد تا نويسندگانمجله كاوه و ايرانشهر،مقالات خود را معطوف به بازتوليد گذشته تاريخي در زمان حال نمايند. به عبارتي اين دو مجله تلاش كردندبا بزرگ نمايي ايران پيش از اسلام يا باستانگرايي وتوجيه مدرن سازي آمرانه ، هويت جديد ايراني خلق كنند كه بتواند علاوه بر توسعه و پيشرفت، گذشته تاريخي خود را در سطح داخلي و بين المللي به عنوان يك هويت مستقل عينيت بخشد.