اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درﻣﺎن ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ذﻫﻦآﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻫﺪﻓﯽ در دﺧﺘﺮان ﻧﻮﺟﻮان

اﻣﺮوزه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ و داﻧﺶآﻣﻮزان و ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ از اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻﯾﯽ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي روانﺷﻨﺎﺧﺘﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان و واﮐﻨﺶﻫﺎي آنﻫﺎ در ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﺎص ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺒﻮد ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺗﻌﻠﯿﻢ و ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. در اﯾﻦ راﺳﺘﺎ، ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ درﻣﺎن ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ذﻫﻦ-آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻫﺪﻓﯽ در دﺧﺘﺮان ﻧﻮﺟﻮان اﻧﺠﺎم ﮔﺮدﯾﺪ. ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺟﻬﺖ ﮔﯿﺮي ﻫﺪﻓﯽ اﻟﮕﻮي ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ اي از ﺑﺎورﻫﺎ، اﺳﻨﺎد و ﻋﻮاﻃﻒ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ رﻓﺘﺎر ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻓﺮد ﺟﻬﺖ ﻣﯽ دﻫﺪ. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻧﻮع ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻃﺮح ﭘﯿﺶآزﻣﻮن-ﭘﺲآزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﻧﺎﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ را ﮐﻠﯿﻪ داﻧﺶ-آﻣﻮزان دﺧﺘﺮ دوره دوم ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﺳﻤﺎ در ﺷﻬﺮ ﺳﺒﺰوار ﺗﺸﮑﯿﻞ دادﻧﺪ )75=N( ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش در دﺳﺘﺮس، ﺗﻌﺪاد 24 ﻧﻔﺮ ﺑﻌﻨﻮان ﻧﻤﻮﻧﻪ آﻣﺎري اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎدﻓﯽ در 2 ﮔﺮوه 12 ﻧﻔﺮه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل، ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. دادهﻫﺎي ﺟﻤﻊ آوري ﺷﺪه ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎي آﻣﺎري ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮوارﯾﺎﻧﺲ ﭼﻨﺪﻣﺘﻐﯿﺮه و ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS، ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ذﻫﻦآﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮد ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻫﺪﻓﯽ در داﻧﺶآﻣﻮزان ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ آن دراﯾﺠﺎد اﻧﮕﯿﺰه و ﻋﻼﻗﻪ در داﻧﺶ آﻣﻮزان، ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﯾﺎدﮔﯿﺮي ﺑﺮاي ﺧﻮد آن ﻧﻪ ﮐﺴﺐ ﭘﺎداش، ﺧﻮد ﺗﻨﻈﯿﻤﯽ، اﻧﺘﺨﺎب راﻫﺒﺮدﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻞ، اﻓﺰاﯾﺶ ذﻫﻦ آﮔﺎﻫﯽ در داﻣﻨﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎي روزاﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ و ﮐﺎﻫﺶ ﻓﺸﺎر رواﻧﯽ در داﻧﺶ آﻣﻮزان، ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮔﺮدﯾﺪ. در ﻣﺠﻤﻮع ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ درﻣﺎن ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ذﻫﻦآﮔﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎداري ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻬﺒﻮد ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻫﺪﻓﯽ داﻧﺶآﻣﻮزان ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ، ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣﺪار ﮔﺮاﯾﺸﯽ و ﻣﻬﺎرت ﻣﺪار ﮔﺮاﯾﺸﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﻌﻨﺎدار داﺷﺘﻨﺪ.